Zonne-energie bij de dag-en-nachtevening

Stralende metafysische energie in het centrum van de zonneschijf
De afgelopen weken voorafgaand aan de dag-en-nachtevening omstreeks 21 maart heb ik me helderziend instellend, extra op de metafysische energie van de zon gelet. Bij deze dag-en-nachtevening, of ook lente equinox genaamd, staat de zon loodrecht boven de evenaar en zijn dag en nacht even lang.

Zon bij de dag- en nachtevening in de lente

Bij de kortste dag van drie maanden geleden, vlak voor Kerst, was de metafysische zonne-energie ingestulpt zoals al het leven in de winter zich naar binnen keert. Na Kerst zag ik die instulping geleidelijk verminderen. Maar de afgelopen weken was er weer iets nieuws te zien. Het leek of uit het centrum van de zonneschijf een nieuwe stralende energie naar voren kwam. De energie van de instulping is praktisch verdwenen, maar vanuit het centrum doet de zonne-energie me denken aan een bloemknop die op het punt staat van open springen, waarna een stralende bloem zal verschijnen. In dit geval de energie van de lente vol opbloeiend leven. Het ziet eruit als een energie-stimulans voor planten die daardoor vitaler worden. Hoewel met mate want de groei van een sneeuwklokje zou geremd worden door de metafysische energie van de juni-zon. Het lijkt of in het groeiseizoen naast de fysische zonnestraling ook de metafysische straling meespeelt. Dat lijkt ook voor de mens te gelden. Ik hoor mensen om me heen spontaan zeggen dat ze blijer worden nu het lente wordt.

Uitbreiding van het stralende licht
Hieronder staan enkele waarnemingen van de metafysische uitstraling van de zon:
21 maart 2018: Het veranderingsproces van de metafysische zonne-energie gaat nog steeds door. Het lijkt of de fel lichtende metafysische zonne-energie uit het centrum van de zonneschijf nog intenser wordt. Alsof het lichtende gebied de neiging heeft over de rand van de zonneschijf te gaan. Weer geeft deze energie mij associaties met lente, groei en bloesem in de bomen, en erop uitgaan de natuur in. De uitbreiding van de lichtende energie zal waarschijnlijk nog veel verder gaan. In een eerder blogbericht over de langste dag vermeldde ik dat de uitbreiding van het speciale metafysische licht dan over het hele hemelgewelf reikt.

Inwerking metafysische zonne-energie op een plant
Als ik naar de inwerking van deze metafysische zonne-energie kijk op een olijfboompje dan lijkt het of die diep inwerkt op de plant en daar helpt groeikrachten te mobiliseren om uit te botten. Ook de kundalini-energie onderin de stam wordt geactiveerd waarbij een smalle lichtende energiebaan omhoog komt in de stam van het boompje en het uitbotten stuwt. Ik zie dat als het warmer wordt de komende weken ook andere aspecten van de kundalini actief zullen worden en een veel bredere stroom omhoog genereren.

Inwerking metafysische zonne-energie bij de mens
Ook bij de mens werkt deze energie in en activeert een gebied onder het middenrif in het etherische energielichaam. Mogelijk is dat de zonnevlecht op een metafysisch niveau. Het is een rond gebied zonder scherpe begrenzingen dat zacht stralend oplicht. Het heeft een activerend effect van ‘er weer zin in krijgen’, ‘er op uit gaan’, ‘buiten voor planten zorgen’ en ‘genieten van deze voorjaars zonne-energie’.
22 maart 20128: Bij het buiten lopen in de natuur richtte ik me weer op het stralende centrum van de zonneschijf en liet die energie resoneren met de lichtplek in me onder mijn middenrif die daarmee correspondeerde. Ik voelde hoe de lichtenergie van de zon die lichtplek in me opvulde en daarna mijn hele lichaam. Ik kreeg een tintelend voorjaarsgevoel in mijn hele lijf. Dat voelde prettig activerend. En eigenlijk is dat iets wat iedereen kan doen!
 
De zon-aarde interactie plaatsafhankelijk
23 maart 2018: Wonderlijk is het om te bedenken dat als op het noordelijk halfrond de lente begint met een metafysische zonne-energie die steeds stralender wordt, op het zuidelijk halfrond de herfst begint. Daar wordt de metafysische energie van de zon steeds meer naar binnen gekeerd. Dus de interactie in metafysische energie tussen zon en aarde is plaatsafhankelijk. Die plaatsafhankelijkheid kan ik als wetenschapper maar moeilijk in relatie brengen met de fysieke zonne-energie. In de wetenschap wordt erop dit moment vanuit gegaan dat deze onverminderd schijnt op de aarde en niet plaatsafhankelijk is. Anderzijds loopt de plaatsafhankelijkheid van de metafysische uitstraling wel gelijk met het ritme van de natuur. Luistert de natuur beter naar de zon dan de wetenschap?