Overwinning in de strijd dankzij hunebed Purifaing (Vogezen, Frankrijk)
Pierre van Eijl
Op zoek in de Vogezen naar een bijzondere megalithisch monument met cupules (dat we toen niet konden vinden) treffen we bij toeval een bordje aan met de verwijzing naar een hunebed, de dolmen van Purifaing (figuur 1).
Figuur 1: Dolmen de Purifaing
Dolmen is de Franse naam voor een hunebed. Die naam is eigenlijk afkomstig uit het Bretons. Een Bretonse bezoekster van het natuurvriendenhuis in de Vogezen waar we logeerden, legde ons de betekenis ervan uit: Taol-vaen of ’taol’ betekent tafel, hier is het woord ‘dol ‘van afgeleid. ‘Maen’ of ‘men’ betekent steen. Dolmen betekent dus in het Bretons ‘stenen tafel’. We besluiten onze zoektocht naar het megalithische monument op te schorten en eerst naar dit hunebed te gaan. We waren eigenlijk verrast hier een hunebed aan te treffen, want nergens in de Vogezen had ik er tot dan toe een gevonden.
De naam Purifaing is afgeleid van het ‘Massif de Purifaing’ het deel van het bergmassief waar deze dolmen op staat. Het hunebed staat daar op een hoogte van 750 meter. Op internet (Wikipédia) is informatie over deze dolmen te vinden zoals: ‘De kamer van het hunebed heeft een lengte van ongeveer 2 meter en een hoogte van 80 cm. De breedte in het midden is 1,8 m. en aan de achterzijde 1,2 m. De toegang heeft een breedte van circa 60 cm. Het hunebed is noord-zuid georiënteerd, met de ingang naar het noorden.’ De dekstenen aan de bovenkant liggen gelaagd, boven op elkaar (zie figuur 2). Dat is anders dan bij de hunebedden in Drenthe of in Bretagne. Op Corsica schijnen wel enkele hunebedden te zijn die deze constructie hebben.
Figuur 2: Gelaagde bovenkant van het hunebed
Meer specifieke informatie is te vinden op de website Lieux insolite en France.
Op zoek naar het hunebed
Het kostte enige moeite om het hunebed te vinden. Er stonden onderweg in het bos waar het hunebed staat, geen richtingbordjes. Gelukkig kenden we de coördinaten van het hunebed (48 04 46 N 06 39 08 E), die hielpen ons om het te vinden.
Figuur 3: Dolmen de Purifaing komt in zicht
Uiteindelijk zagen we aan het eind van het bospad het hunebed tussen de bomen staan (zie figuur 3).
Een energetisch beeld van het hunebed van Purifaing
Ik krijg eerst helderziend een energetisch beeld van het hunebed met energiestroompjes die door de stenen heengaan. Vlak onder het hunebed is een netwerk van energiestromen, dat is gericht op de energieplekken in het hunebed. Eén bij de ingang en drie op de middellijn binnenin. Om het hunebed zijn vaag de energieplekken te zien waar de kransstenen hebben gezeten aan de rand van de dekheuvel die ooit over de hunebedstenen lag. Ik merk dat er naar een losstaande steen, een paar meter verderop, ook een energiestroom loopt (zie figuur 4). Het is niet ongebruikelijk dat vlakbij hunebedden nog stenen staan die ook energetisch geladen zijn. Waarschijnlijk draagt dat bij aan de energie van het hunebed of kunnen ze, als het menhirs betreft, een andere functie hebben.
Figuur 4: Losstaande steen die energetisch is
Op het pad ernaar toe voelen we al 10 – 20 meter voor het hunebed de metafysische energetische uitstraling. Bij dit hunebed lopen energiestromen van ver weg naar dit hunebed. Als ik één energielijn helderziend, volg zie ik dat die verderop diep in het bos ontspruit. Wat dieper in de grond is daar met stenen een kleine constructie gebouwd waardoor de energie omhoog wordt gestuurd en vlak onder het oppervlak door een andere stenen constructie naar het hunebed gestuurd wordt.
Crisis
Ik stel me in op een aura-reading van wat ooit bij dit hunebed gebeurd is en wat de functie van dit hunebed illustreert. Ik begin beelden te krijgen van drukte van mensen bij dit hunebed. Gewapende mannen met speren en andere wapens. In hun midden staat een kleurrijk gekleed persoon, de aanvoerder van de groep krijgers. Hij spreekt de priester aan van dit hunebed: ‘O, priester, de goden zijn met u. Wij worden bedreigd door een groep krijgers van een stam verderop. Ze willen ons land, onze vrouwen en kinderen in beslag nemen. Ze willen ons mannen verjagen of doden. Zij zijn met velen, het is een overmacht. Wat is wijsheid priester? Hoe moeten we de strijd aangaan om succesvol te kunnen zijn?’ Priester: ‘De goden zijn met u! Alleen de goden kunnen een antwoord geven op deze vraag. We moeten hen raadplegen om tot een goed, effectief advies te komen’. Aanvoerder: ‘Priester, ga uw gang en raadpleeg de goden, maar de tijd dringt want de vijand rukt op! De priester antwoordt: ‘Er is tijd nodig voor de trance-sessie, o hoofdman. Maar we gaan voortvarend aan het werk!’
De priester roept zijn begeleiders bijeen. Hij neemt wat trancekruiden in en ze beginnen met gezangen om de goden aan te roepen. Weldra voelt de priester de kruiden werken en gaat hij het hunebed in met een paar begeleiders (zie figuur 5).
Figuur 5: Binnenkant van het hunebed
Hij gaat op een kleed liggen in het hunebed. Eén begeleider houdt wacht bij de ingang. De gewapende mannen gaan verderop zitten De sfeer is gespannen want de vijand nadert, maar ze hebben hoop dat de priester met een goed bericht zal komen. De priesters en hun begeleiders zingen nu liederen om de goden hun gunsten te vragen. De priester komt steeds mee in een trancetoestand. Innerlijk herhaalt hij de vraag ‘Wat moeten we doen om de vijand te weerstaan?
Contact met de goden
Even later treedt hij uit zijn fysieke lichaam en met zijn geestelijk lichaam zweeft hij hoger en hoger. Ineens gaat er een schok door hem heen. Hij voelt dat er hij bij zijn kruin contact gemaakt wordt en hij weet uit ervaring dat dit de goden zijn. Hij wordt met zijn geestelijk lichaam opgetrokken en komt in een zacht lichtende sfeer terecht waar hij de aanwezigheid van zijn goden meer aanvoelt dan dat hij ze ziet. ‘Wat is je vraag?’ hoort hij innerlijk. De priester zegt zijn vraag en vertelt wat er aan de hand is.
Dan begint hij beelden te krijgen. Hij ziet hoe mensen van zijn stam vluchten via een zijroute en zo uit handen van de vijand kunnen blijven. Dat moet in stilte gebeuren anders merkt de vijand dit. Boodschappers worden naar aangrenzende dorpsgemeenschappen gestuurd om hen aan te sporen een verdedigingslinie te vormen. De vluchtgroep moet doorgaan naar een groot versterkt dorp waar ze onderdak kunnen krijgen en samen met hen kunnen ze een verdedigingsmacht opbouwen. Als iedereen aangekomen is, kan een strijdgroep verder naar volgende dorpsgemeenschappen gaan en hen oproepen zich aan te sluiten bij de strijdgroep. Als de strijdgroep groot genoeg is geworden, kan deze het gebied van de vijandelijke stam binnentrekken. Daar kunnen ze vee in beslag nemen en gevangenen maken, maar zo min mogelijk mensen doden. Als de aanvallende stam zich terugtrekt kan er onderhandeld worden over uitruil van gevangen en vee. Voor hen die door de vijand gedood zijn, zal een genoegdoening moeten worden betaald: twee stuks vee voor een gedode persoon.
De gemeenschappen die de verenigde strijdmacht hebben gevormd, moeten een verbond sluiten voor gezamenlijke verdediging en ook kan uitruil van producten plaatsvinden. Op een vaste dag in het jaar zullen de verenigde stammen hun verbond vieren en nieuwe afspraken kunnen maken voor gezamenlijke actie. ‘Ga nu snel priester’ hoort hij, ‘er is geen tijd te verliezen. Uw vijand nadert!’ De priester schrikt wat en beseft dat hij de heerlijkheid waarin de goden leven, moet verlaten. Langzaam zakt hij weer en komt geleidelijk terug in zijn fysieke lichaam.
Terug uit de trance
Terwijl de priester langzaam bijkomt uit zijn trancetoestand bevragen zijn begeleiders hem zodat geen informatie verloren gaat. Als hij zich wat beter voelt, komt hij uit het hunebed. De aanvoerder staat op, hij is vol verwachting. De priester spreekt hem aan: ‘O, hoofdman, krachtig en nauwkeurig zijn de aanwijzingen van de goden’. Dan vertelt de priester het hele verhaal van de goden. De hoofdman is nu in dubio. Het is zijn eer te na om het gevecht niet aan te gaan. Maar het vooruitzicht om een krachtige gezamenlijke strijdmacht te vormen die de vijand aankan, is aantrekkelijk. De priester vertelt dat de goden gezegd hebben haast te maken, anders valt er niets meer te redden. De hoofdman overlegt kort met zijn ’subhoofden’. Het wordt hen duidelijk dat het gevecht aangaan alleen maar meer doden geeft en geen perspectief op een overwinning. Dan wordt de beslissing genomen om het advies van de goden te volgen. Onmiddellijk is er actie.
Actie van de verenigde stammen
Boodschappers worden vooruit gestuurd en de strijders gaan onmiddellijk naar hun woonplekken om die te evacueren. Als de avond valt trekken groepen vluchtelingen met vee en voorraden over de vluchtroute die de goden genoemd hebben. Alles zoveel mogelijk in stilte. Ver weg zien ze de vuren oplichten van in brand gestoken huizen. Ze beseffen dat deze vlucht op advies van hun goden hun enige kans op redding is. Als ze later de volgende dag in het versterkte dorp aankomen is iedereen daar op de hoogte. Er wordt geïmproviseerd om de vluchtelingen onder te brengen. Ook wordt een nieuwe strijdgroep gevormd die langs andere dorpen gaat om hen te waarschuwen en een verdedigingslinie te vormen. Iedereen ziet de noodzaak hiervan in. Ieder dorp voor zich is te zwak om de vijand te weerstaan, maar met een gezamenlijke actie staan ze sterker. Ook komen nog steeds vluchtelingen aan en hun verhalen over de strijd die gaande is, doen de mensen huiveren. Een dag later is een gezamenlijke strijdgroep gevormd die volgens aanwijzingen van de goden van opzij het gebied van de vijandige stam binnenvalt. Ze krijgen weinig tegenstand want de meeste vijandige strijders zijn elders op oorlogspad. Ze geven mensen niet de gelegenheid te vluchten, maar nemen hen gevangen,. Ook het vee wordt in beslag genomen en afgevoerd. Ze trekken snel op naar het centrale gebied van de vijandelijke stam waar hun belangrijkste dorpsgemeenschappen zijn. Hier begint de weerstand sterker te worden door de teruggeroepen vijandelijke strijders. Hier en daar zijn hun huizen in brand gestoken. Er ontstaan twee linies van strijders die tegenover elkaar staan. De strijdmacht van de verenigde stammen wordt steeds groter nu ook strijders van verder weg gelegen stammen aankomen. De vijandige linie wordt steeds verder teruggedrongen. Dan komt een signaal van de vijand om te onderhandelen.
Onderhandelen?
Bij de verenigde stammen is er verdeeldheid hoe daarop te reageren want men is nu aan de winnende hand. De hoofdmannen besluiten echter de volgens de aanwijzingen van de goden te handelen en tot een gesprek te komen waarin duidelijke eisen gesteld worden. Toch probeert ‘s nachts een vijandelijke strijdgroep terug te slaan, maar die komt niet ver. Ze stuiten op een overmacht aan strijders die hen weerstaan en de vijand verder terugdringen. Dan is het echt tijd voor onderhandelingen. Die duren niet lang en weldra worden gevangen uitgewisseld en vergoedingen betaald voor de ontstane schade en de gedode stamleden en de belofte gedaan om niet meer aan te vallen.
Na de strijd
Pas daarna gaat de strijdmacht van de verenigde stammen zich deels terugtrekken, maar houdt het veroverde gebied nog onder controle. Vijandige strijders mogen daar alleen ongewapend aanwezig zijn. De verenigde strijdmachten gaan in de periode hierna verder orde op zaken stellen en afspraken maken voor een vervolg van de samenwerking.
De priesters en begeleiders van het hunebed Purifaing waren ook gevlucht en keren weer terug naar hun hunebed. Die was bij de ingang beschadigd door vijandige strijders. Herstel werkzaamheden zijn nodig, maar al snel kan het hunebed weer voor trance-sessies gebruikt worden. De verhalen over deze strijd en de rol van de goden wordt één van de grote verhalen van de stam die generatie op generatie doorverteld wordt. De priesters van het hunebed van Purifaing spelen daar een essentiële rol in.
Figuur 6: Op onderzoek bij het hunebed
Terugblik
Dit bij toeval ontdekte hunebed (figuur 6) bleek een gedenkwaardige historie te hebben. Bovenzinnelijk contact met de ‘goden’ die we tegenwoordig ook wel engelen, lichtende spirituele gidsen of hoge intelligenties noemen, stond daarbij centraal. Deze bijzondere vorm van advisering kunnen we zien als de essentiële functie van hunebedden. Maar ja, we waren eigenlijk op zoek naar een ander megalithisch monument, de Tête des Cuveaux. Een bergtop (tête) waar in rotsblokken cupules (of cuveaux) te vinden zijn. Dit zijn door mensen gemaakte uithollingen in een rots. Het is onbekend waarvoor ze gediend hebben. Een paar dagen later hebben we deze plek gevonden en hebben die nader onderzocht. Daar ontdekten we meer over hun oorspronkelijke functie. Het verhaal daarvan volgt.
Meer informatie
Meer verhalen over de oorspronkelijke functie van hunebedden, menhirs, steencirkels, wiegende stenen, cupules en zelfs van grottekeningen die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ op de website van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is. In het boek ‘Magische stenen, korte verhalen uit de hunebedtijd’ staan meer verslagen van aura-readingen van hunebedden. Daar komt ook de oorspronkelijke functie van de hunebedden naar voren: geen graftombes maar spirituele krachtplaatsen die doelbewust met veel vernuft gebouwd en gebruikt werden. Ook wordt ingegaan op de mogelijkheden om de spirituele functie van hunebedden wetenschappelijk nader te onderzoeken. Wil je testen in hoeverre je een goed beeld hebt van de oorspronkelijke functie van hunebedden zoals die in de aura-readingen naar voren is gekomen? Dan kan je meedoen aan de Hunebedquiz.