27 Steentijd healing bij het tweede hunebed van het ‘langgraf’ te Emmen (D43)

Na het bekijken van het eerste meest noordelijke hunebed van D43 te Emmen op de Schimmeresch, ging ik naar het tweede hunebed. Die staat ongeveer in het midden van een langwerpige heuvel, die omlijst is met 53 grote kransstenen. Dit is een wat grotere hunebed waarin ik vijf energiepunten voel. De stenen voelen energetisch aan. Links, op de plek van een ontbrekende dragende steen, is toch nog de energie voelbaar, waarschijnlijk van een onderliggende funderende steen. Er ontbreken een paar van de vijf dekstenen, die  waarschijnlijk lang geleden weggesleept zijn. Twee poortstenen zijn nog aanwezig en voelen energetisch aan. Een deksteen bij de poort is niet (meer) aanwezig.
 

Het tweede, zuidelijk gelegen hunebed

Bouw van het tweede hunebed later dan het eerste
Bij de poortstenen stelde ik me door middel van aura-reading in op de energie van het hunebed en op een belangrijke gebeurtenis uit het verleden die de werking van dit hunebed illustreert. Terwijl ik daar met gesloten ogen stond, kreeg ik beelden voor mijn geestesoog. Ik zag hoe bij het bouwen van dit hunebed andere bouwers aan het werk waren dan bij het eerste hunebed. Ook was dit een latere tijdsperiode. Blijkbaar had men op een bepaald moment behoefte gekregen aan een grotere en krachtiger werkende hunebed en was er de kennis en mankracht aanwezig om dit te realiseren. Voor het bouwen van een tweede hunebed werd de heuvel met de kransstenen omlijsting aanzienlijk verlengd. Links van het hunebed kwamen nu extra energiepunten te liggen. Op de middellijn van de heuvel was een rij van negen energiepunten. Dat zou betekenen dat links en rechts van dit tweede hunebed bijna evenveel energiepunten waren: links negen en rechts acht. Overigens ben ik er niet zeker van of deze verlenging de laatste was. Misschien dat er later nog een kleine verlenging is geweest. De verlenging was zodanig dat de metafysische energie van het nieuwe hunebed goed versterkt werd, zonder dat dit ten koste ging van de energie van het eerste hunebed. Ook hier werd het hunebed na voltooiing door de priesters en priesteressen gecheckt of de energie optimaal was. Daarna waren er feestelijkheden bij de inwijding van dit hunebed (zie een soortgelijke inwijding bij een hunebed op Corsica).
Ik zag dat er veel gebruik werd gemaakt van dit hunebed. Mensen kwamen van ver om hier advies of genezing te krijgen. Ik vroeg me af of hier nog een speciale gebeurtenis is geweest.  Even later volgden beelden.
 

Zij-aanzicht tweede hunebed met ingang

De vrouw die haar kind kwijt is
Ik zie hoe een vrouw hier aankomt. Ze heeft een trechterbeker met inhoud als offer voor de goden meegenomen. Ze wordt door een paar vrouwen begeleid en is behoorlijk overstuur. “Mijn kind, mijn kind,” roept ze, “ze hebben mijn kind verwisseld. Lelijkerds hebben mijn kind weggehaald en er een ander kind voor in de plaats gelegd. Wat moet ik doen? Ik weet niet waar mijn kind is. Help me!” Ze mompelt nog iets over kwade krachten en haar begeleiders manen haar tot kalmte.
De priesteres die haar ontvangt, stelt aan haar en haar begeleidsters vragen om meer te weten te komen over wat er aan de hand is. Ze hoort dat de vrouw vroeger wel eens wat achterdochtig was, maar verder normaal functioneerde. Haar man zit met de hele situatie in zijn maag en snapt niet goed wat er gebeurd kan zijn. Zelfs of hun kind verwisseld is of niet is voor hem onduidelijk.
De vrouw denkt dat een kwaadwillend iemand haar baby verwisseld heeft met een andere baby toen ze even aan het werk was op het land. Als gevraagd wordt waarin deze baby van haar eigen kind verschilt, wordt haar verhaal warrig: “Dat zie ik toch zo!” roept ze uit “Ik ken mijn eigen kind toch het beste!” Dan wordt ze weer emotioneel en smeekt om hulp.
De priesteres heeft wel meer vreemde verhalen gehoord en misschien dat hier inderdaad iets vreemds gebeurd is. Ze vindt het een onduidelijk verhaal, maar merkt dat de vrouw te emotioneel is geworden om nog goed mee te kunnen praten. Ze begeleidt haar naar een rustige plek om wat bij te komen. “Ik zal kijken of de goden wat voor je kunnen doen, vrouw. Kom hier maar rustig bij.” Nu de vrouw hoort dat de priesteres contact gaat zoeken met de goden, geeft haar dat iets meer rust. “Vertel de goden alles, priesteres, ze moeten me helpen!” roept ze nog.
 

Contact krijgen met de goden
De priesteres roept twee begeleidsters bij elkaar om haar te ondersteunen bij een trancesessie. Na het innemen van trance-opwekkende kruiden gaat ze in het hunebed liggen met aan beide zijden een begeleidster. Langzaam gaat ze in trance en haar geestelijke lichaam komt los van haar fysieke lichaam, maar blijft er door een energielijn, ook wel het zilveren koord genoemd, mee verbonden. Ze komt terecht in een wazige energiesfeer en heeft moeite met wakker blijven. Ze houdt de vraag van de moeder over de baby in gedachten.
Dan voelt ze dat ze hulp krijgt. De goden, flitst het door haar heen, de goden hebben mijn hulpvraag gehoord! Ze voelt zich nu minder slaperig en steviger en vaag ziet ze de contouren van een lichtend landschap. Ze merkt dat een stralende, lichtende figuur vlak bij haar is en begint nu beelden te zien van de vrouw van  een tijdje geleden.
 

Het conflict
Ze ziet hoe de vrouw in een heftig gesprek is met iemand anders die ze wegstuurt van haar erf: “Ik wil dat je hier niet meer komt, je stuurt alles in de war!” De man waar het om gaat is iemand die meegeholpen heeft haar huis te repareren, omdat het dak op één plek was gaan lekken. Het repareren was niet helemaal gelukt en de vrouw was daar kwaad en geïrriteerd over en stuurde daarom de man weg. Die vond dat hij slecht behandeld werd. Hij was gekomen om te helpen en had zijn best gedaan. Doordat een balk wat verrot was, had hij de zijkant van het rieten dak niet goed kunnen repareren. De man van zijn kant wordt ook boos want zegt hij, het ligt niet aan hem, maar aan het huis waar houtwerk verrot is. Hij vaart uit tegen de vrouw, die dit niet verwacht heeft en ervan schrikt.
 

De energieprop
Dan ziet de priesteres dat door zijn woede een energiekoord van de man in haar hoofd dringt en daar een storende energieprop vormt. De man is zich hier overigens niet bewust van. Hij vertrekt mopperend. De vrouw voelt zich daarna wat vreemd. Ze is nog steeds geschrokken van de emotionele uitval van de man. In de dagen erna blijkt ze minder goed te kunnen denken. Ze haalt dingen door elkaar, wordt vergeetachtig en achterdochtig. Als ze naar haar baby kijkt kan ze moeilijk focussen. Het is mijn kind niet, denkt ze. Vreemden hebben mijn kind ontvoerd en deze baby ervoor in de plaats gelegd. Van dan af aan gaat het steeds slechter met haar. De priesteres ziet hoe de vrouw gevangen raakt door de gedachte dat dit niet haar kind is, maar dat het verwisseld is voor een andere kind.
Vervolgens komen er beelden over de behandeling van de vrouw. Hoe met de hulp van een paar priesteressen het energiekoord van de man waarmee ze ruzie had, uit haar hoofd gehaald wordt. Vervolgens hoe de energie in haar hoofd weer in balans gebracht wordt. Vervolgens wordt de energie in haar buik (het tweede chakra) en bij haar middenrif (derde chakra) tot rust gebracht. Daarna moet ze een paar dagen rustig aan doen. Ze ziet hoe haar kind naar haar toegebracht wordt om het eens goed te bekijken.
 

De genezing
Na afloop van de trancesessie worden de beelden eerst met haar begeleidsters besproken. Daarna wordt de vrouw geroepen en krijgt ze van enkele priesteressen een hoofdbehandeling, waarbij de storende energie voorzichtig energetisch uit haar hoofd wordt verwijderd door middel van een vorm van aura-healing. Daarna volgt de healing van haar energiecentra om haar te helpen weer in balans te komen.
De vrouw begint zich beter te voelen. Er is minder druk in haar hoofd en ze voelt meer ruimte en kan weer helder nadenken. “Waar is mijn kind?” vraagt ze. “Ik wil mijn kind zien!” “Rustig maar,” zegt de priesteres, “we zullen haar zo gaan ophalen.” “Maar vertel eens,” zegt de priesteres, “wat gebeurde er bij de ruzie met de man die het dak van je huis probeerde de repareren?” De vrouw doet haar verhaal en langzaam realiseert ze zich dat ze vanaf dat moment in een soort waas geleefd heeft en haar grip op de werkelijkheid wat is kwijtgeraakt.
“Ja,” zegt de priesteres, “je hebt toen een storing opgelopen, waardoor je last kreeg van je hoofd en je niet goed meer kon denken.” De vrouw moet dit even verwerken. Ze stelt nog wat vragen aan de priesteres en ze begint te begrijpen wat er mis gegaan is, al kan ze het nog nauwelijks bevatten.
 

Laagstaande zon gefotografeerd vanaf de heuvel van het hunebed.
 

De herkenning
Dan komen twee vrouwen aangelopen  die geroepen zijn door de priesteres en één heeft de baby in haar armen. De priesteres laat  haar tegenover de vrouw plaatsnemen, die heel intens naar de baby kijkt. Ineens zegt de vrouw: “Dit is mijn kind. Ik zie het aan het vlekje dat ze onder haar linkeroor heeft. Daarmee is ze geboren.”
Dan lacht de baby naar haar en strekt zijn armpjes naar haar uit. Bij de vrouw is het alsof een angstomhulling om haar hart oplost. Ze voelt haar hart warm worden. “Dit is mijn kind!” roept ze en neemt huilend van blijdschap haar kind in haar armen en knuffelt het.
Iedereen kijkt blij en met tranen in de ogen naar de moeder en haar kind. De priesteres voelt dat de goden een zegende energie op de moeder en haar kind laten neerdalen. De priesteres blijft nog bij hen zodat de vrouw weer helemaal tot zichzelf kan komen. Later die dag gaat de vrouw met haar kind en de begeleidsters weer terug naar huis. De hulp van de goden heeft tot ieders opluchting goed gewerkt!

Overzicht van de Trechterbekercultuurgroepen in Noord- en West-Europa 5000 jaar geleden. De Drentse hunebedden zijn door de ‘Westgroep’ gebouwd. Deze Westgroep komt voort uit de ‘Noordgroep’. Al de groepen op de kaart hadden in vroeger tijden contact met elkaar. 

Terugblik als aura-healer
Misschien klinkt het probleem wat vreemd van een vrouw, die van slag raakt door de invloed van iemands energie. Toch komt dat meer voor dan men zich realiseert. Energiekoorden van anderen kunnen storingen geven op diverse plekken in het lichaam. Zo heb ik in mijn praktijk als aura-healer verschillende voorbeelden langs zien komen: maagpijn (energiekoord in het derde chakra)., hartritmestoornis (storende energie bij hartchakra en derde chakra), stemprobleem (energiekoord keelchakra), hoofdpijn (energiekoord in het hoofd), niet meer helder kunnen denken (ook energiestoring in het hoofd), oorpijn (energiekoorden in oorchakra), oogirritatie (energiekoorden bij de oogchakra’s) en zin in het leven wat kwijt (energiestoring boven het hoofd).
Het probleem van de vrouw bij deze aura-reading kan met die kennis ook beter begrepen worden, alhoewel zij erg aangedaan was. Mogelijk was ze behoorlijk gevoelig en gemakkelijk uit haar evenwicht te brengen, waardoor de energetische storing zo’n sterk effect had.
Opvallend is dat de problemen die bij dit hunebed en het andere hunebed van dit ‘langgraf D43’ naar voren kwamen behoorlijk ernstig waren. Mogelijk dat de energetische constructie van deze hunebedden het mogelijk maakte deze problemen succesvol aan te pakken.
Het woord ‘langgraf’ heb ik in dit verhaal tussen aanhalingstekens geplaatst. Wat ik iedere keer bij aura-readingen zie, is dat de hunebedden niet als graven gebouwd werden, maar als krachtplekken. Plekken die het voor getrainde priesters en priesteressen mogelijk maakten om na inname van trancekruiden uit hun fysieke lichaam te treden en contact te maken met hun spirituele gidsen, die ze als hun goden zagen en waar ze groot respect voor hadden.
 

Bouw van het eerste en tweede hunebed verschilden in de tijd
Het beeld wat uit deze tweede reading komt is dat eerst het kleinere hunebed gebouwd is en pas later door een andere bouwploeg het tweede hunebed. De omlijsting met kransstenen is toen aanzienlijk verruimd. Ik sluit niet uit dat later de omlijsting nog verder verruimd is. Dat komt aardig overeen met de informatie die ik in Wikipedia over dit hunebed gevonden heb waarin ook gesproken wordt over verschillende bouwfasen voor het eerste en tweede hunebed met een verlenging van de omlijsting van kransstenen. Ook wordt gesproken over een latere extra verlenging met kransstenen.
Wat hier weer opvalt, is een variatie in de bouw van de hunebedden. De grootte van de hunebedkamer kan variëren, de ligging op de hoofdwindrichting, aantal kransstenen, aantal dragende stenen en dekstenen. Deze langwerpige constructie is blijkbaar toentertijd een innovatie geweest om daarmee de energetische kracht van het hunebed te versterken. Mogelijk gaf dit de priesters en priesteressen van die tijd meer mogelijkheden voor contact met hun spirituele gidsen.

Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is. Het verhaal van het andere hunebed van D43 bij Emmen is te vinden op de website van het Hunebeddencentrum te Borger. Ook is Informatie over D43 te vinden op Wikipedia