07 Een aanval in het land van de hunebedden
Het leven in de Trechterbekercultuur, toen vijfduizend jaar geleden de hunebedden gebouwd werden en in gebruik genomen, was niet altijd vreedzaam. Soms waren er bedreigingen, die de gemeenschappen van de stam die er toen woonde, moesten weerstaan. Bij het grootste hunebed van Drenthe, D27, bij het Hunebedcentrum te Borger, kwam zo’n gebeurtenis bij een aura-reading naar voren.
Figuur 1: D27, grootste Nederlandse hunebed bij Borger (22,6 meter lang)
Alarm
Bij dit hunebed, zie figuur 1 en 2, heb ik me middels aura-reading ingesteld op de energie ervan en richtte me daarbij op een belangrijke gebeurtenis uit het verleden toen dit hunebed ‘in vol bedrijf’ was. Ik kreeg beelden van mannen die in een staat van alarm komen aanlopen: ‘een roversbende is het gebied binnengedrongen en is aan een rooftocht begonnen. De hulp van de priesters die verbonden zijn aan dit hunebed wordt ingeroepen.
De tegenaanval
De priesters zien de ernst van de situatie in en voorzien de mannen van een sterk verdovende vloeistof. Hier kunnen ze hun pijl- en speerpunten in dopen. De mannen veranderen de punten van hun pijlen zodat die spitser en scherper worden met een schacht voor de verdovende vloeistof.
Ze lopen, of beter gezegd, sluipen naar de plek waar de roversbende het gebied is binnengedrongen. Tegelijkertijd worden enkele anderen erop uit gestuurd om elders mannen van de stam te mobiliseren. Als de rovers zichtbaar worden, bestoken ze die met hun pijlen en soms met hun speren. Iedere of bijna iedere rover die wordt getroffen gaat onderuit. De mannen van de stam maken een omtrekkende beweging om niet van opzij te worden aangevallen en om wegrennende rovers te onderscheppen. Vervolgens vallen ze hen van nabij aan met hun speren en bijlen waarbij er onder de rovers enkele doden vallen en bij de mannen van de gemeenschap een zwaar gewonde. De rest van de rovers vlucht weg. De mannen nemen wapens en andere bezittingen van de gedode rovers af. De doden worden in kuilen begraven. De eigen gewonden worden opgevangen waarbij de hulp van de priesters wordt ingeroepen.
Figuur 2: Links de ingang van het D27 hunebed te Borger
Grotere waakzaamheid
De stam is nu op zijn hoede en houdt de grenzen van zijn leefgebied goed in de gaten. Overigens zijn de priesters terughoudend met de verdere verstrekking van het verdovende middel om te voorkomen dat dat bij onderlinge twisten gebruikt wordt. Ondertussen maken de priesters andere kruidenmengsels die in meer of minder mate een verdovende invloed kunnen hebben. Zo zijn ze beter voorbereid op een nieuwe inval van de rovers.
Overleg stamoudsten
Met de stamleden van enkele andere gemeenschappen verderop op de Hondsrug, wordt contact gemaakt over de problemen met de roversbende. Ook zij hebben last van deze bende. Duidelijk wordt dat de bende huist in een gemeenschap in het noorden. De mensen in die omgeving durven geen actie te ondernemen omdat ze bang zijn voor represailles van de rovers. De stamoudsten komen bij elkaar om de situatie te bespreken, want dit kan zo niet langer. De priesters van enkele hunebedden, waaronder de D27 van Borger, worden benaderd voor advies. Zij adviseren om met een gezamenlijke actie de roversbende in te sluiten en te dwingen tot overgave. Op die manier kan de bende met het minste bloedvergieten worden uitgeschakeld.
Overleg vindt plaats met nog meer gemeenschappen van de stam om voldoende medewerking en gewapende mannen te krijgen die bereid zijn aan de actie deel te nemen. Zo’n actie is niet zonder risico’s, want in het verleden heeft de roversbende gewonden gemaakt bij hun berovingen.
Coalitie van gemeenschappen
Uiteindelijk worden de gemeenschappen ten noorden, zuiden en oosten van het rovershuis betrokken bij de actie. De mannen brengen hun wapens in orde en maken indien nodig schilden, speren en ander wapentuig. Gesteund door verkenners en boodschappers, trekken ze op naar het rovershuis en omsingelen dat. Steeds dichter komen ze bij hen totdat een rover hen in de gaten krijgt en alarm slaat. Maar het is te laat voor de rovers. De mannen van de stam hebben hen volledig omsingeld en de rovers zijn binnen het bereik van hun pijlen gekomen. Na de nodige strijd wordt de roversbende verslagen.
Na de strijd
Na afloop worden de bezittingen van de rovers uit hun huis gehaald om ze zoveel mogelijk terug te geven aan de gemeenschappen die beroofd zijn. Gesprekken volgen met de angstige bewoners van de huizen in de buurt. Ze hebben veel te lijden gehad van de rovers en voortdurend in angst geleefd. De priesters van verschillende hunebedden worden erbij geroepen om een herstelplan te maken zodat hier een weerbare, functionerende gemeenschap kan groeien. De gewonden worden door de priesters verzorgd. Eén man is er slecht aan toe. Het kost weken voordat hij weer enigszins hersteld is.
Gezamenlijk permanent overleg
Op advies van de priesters wordt afgesproken dat er regelmatig overleg tussen de leiders van de gemeenschappen komt. Op die manier kunnen problemen eerder gesignaleerd worden en kan eventueel tot gezamenlijke actie worden overgegaan. Lang nog worden de verhalen van deze strijd rond verteld in de verschillende gemeenschappen van de stam en zijn ze een stimulans om bijeenkomsten van de leiders van de gemeenschappen te organiseren.
Meer verhalen over de hunebedden lezen? Zie elders in dit blog. en de rubroek MIjnhunebed van het Hunebeddencentrum te Borger.