Het geheim van het Ankh-teken

Pierre van Eijl met dank aan Leni Vijverberg

Figuur 1: Ankh (Bron: Historiek)

 Ankh van goud, elektrum of keramiek

Toen ik jaren geleden het Museum der Egyptische Oudheden in Caïro bezocht zag ik een indrukwekkende hoeveelheid Ankh-tekens (figuur 1). Het waren meestal blauwe keramische voorwerpen en ik vroeg me toen ook al af hoe deze gebruikt werken. Ik zag (als ik me helderziend instelde) geen speciale energie bij deze voorwerpen. Op afbeeldingen uit de Egyptische oudheid waren ook deze Ankhs regelmatig te zien (zie figuur 2). Ik noem ze verder Ankhs omdat, zoals verderop duidelijk wordt, hun betekenis veel verder reikt dan een teken, symbool of amulet. Ze worden ook wel anch of Egyptisch kruis genoemd. Het moest, veronderstelde ik, voor de Egyptenaren van die tijd, iets heel belangrijks zijn.

Figuur 2: Tempel van Amon (Karnak), 16e eeuw v.Chr. Egyptische godheden (hier Hathor/Isis) dragen de Ankh (Bron: Wikipedia)

Bekend is dat de Ankh de betekenis had van leven en kracht. Om die reden wordt ook wel eens gesproken van het ‘levenskruis’. De Ankh is in oude afbeeldingen vaak te zien in handen van goden. Volgens de Egyptische mythologie schonken de goden de Ankh aan farao’s. Het symbool was gedurende de hele Egyptische oudheid dominant. Eind twintigste eeuw raakte het teken bekend bij een groot westers publiek dankzij de alternatieve ‘scene’. (Bron: Historiek)

Ankhs werden doorgaans blauw of zwart geschilderd. De vroegste Ankhs waren vaak gemaakt van goud of elektrum, een legering van goud en zilver. In latere tijden was Egyptisch keramiek, dat doorgaans blauw of groen was, het meest voorkomende materiaal voor Ankhs. Wellicht omdat de kleur ervan stond voor leven en regeneratie. (Bron: Wikipedia English)

Al met al werd ik toentertijd niet veel wijzer over de Ankh. Dat veranderde toen ik kort geleden een aura-reading gaf waarin ineens, tot mijn verrassing, de Ankh een heel belangrijke rol speelde. Namelijk als een healinginstrument met een ongekende geneeskracht.

Wachter

Ik gaf laatst een aura-reading aan een vriendin van mij, die een paar weken geleden tijdens een Sfinxmeditatie geraakt was door het woord ‘wachter’. Eén van de functies die toegekend worden aan de Sfinx is namelijk die van ‘wachter’ van het piramidecomplex bij Gizeh. Sterker nog, als de mythische ‘wachter op de drempel’ voor degenen die in oude tijden de inwijdingstocht door het piramidecomplex wilden doen. Alleen degenen die de Sfinx begrepen, mochten deze inwijdingstocht doen. Dit was een zeer diepgaande en intensieve inwijding waar de eigen levensmissie centraal stond en alle uitdagingen die op de realisatie daarvan moeten worden aangegaan. In het boek ‘De Grote Piramide, een verborgen inwijdingsmysterie’ wordt deze tocht beschreven zoals die tijdens aura-readingen naar voren is gekomen van mensen die in een vorig leven daadwerkelijk deze tocht hebben gedaan. Eén ervan die drie was Jezus voordat hij aan zijn missie begon in het toenmalige Palestina.

Aura-reading

Om meer te weten te komen waarom het woord ‘wachter’ zo’n grote indruk op haar had gemaakt, gaf ik haar een aura-reading. En inderdaad, een vorig leven in Egypte van haar kwam naar voren waarin ze als ene mannelijke incarnatie, wachter was van een healingtempel in het oude Egypte (een voorbeeld van zo’n tempel in figuur 3).

Figuur 3: Voorbeeld van een Egyptische tempel. Een tekening van David Roberts van de Isis tempel in de Nijl bij Aswan, 1838 (Bron: Cruise Egypt)

Hij hield indien nodig mensen tegen waarvan het niet de bedoeling was dat ze het tempelterrein opkwamen ook al drongen ze daar op aan. Het was niet altijd gemakkelijk om alleen de juiste mensen toe te laten en de anderen buiten te houden. In de reading ging ik nader in op hoe hij ertoe kwam om wachter te worden en hoe hij de kwaliteiten daarvoor ontwikkelde. De reading was al bijna afgelopen toen ik me nog instelde op iets bijzonders wat er in dat leven gebeurd was en dat de moeite waard was om naar te ‘kijken’.

Een gifslang

Ik kreeg beelden te zien van een ongeluk dat hij kreeg. Hij werd door een giftige slang (zie figuur 4) aangevallen en in zijn rechterbeen gebeten.

Figuur 4: Egyptische cobra (bron: Wikipedia English)

Hij sloeg de slang van zich af die er toen vandoor ging, maar het gif begon al in te werken en trok zijn rechterbeen in. Hij riep om hulp en een collega wachter hoorde dat en kwam zijn kant uit. Hij zei de collega door wat voor slang hij gebeten was. Die schrok want de beet van deze gifslang kon dodelijk zijn. Hij bond het rechterbeen wat af en ging snel naar de priesters en priesteressen in de tempel om hulp te halen. Die schrokken toen ze het verhaal hoorden. Een priester liep meteen mee naar wachter die intussen op de grond lag met vertrokken gezicht. De priester ging met handoplegging het getroffen been behandelen, maar zag al snel dat het heel ernstig was en een energetische healing met handoplegging niet voldoende was. Andere hulpmiddelen waren nodig om het leven van de wachter te redden. Hij realiseerde zich dat een behandeling met de Ankh nodig was, want anders zou de wachter overlijden. Hij ging snel weer terug naar de tempel en alarmeerde andere priesters.

Het opladen van de Ankh

Na kort beraad liepen ze naar een nis waarin een afgesloten kistje stond dat voor dit soort bijzondere situaties geopend mocht worden. In het kistje lag een glanzende Ankh (zie als voorbeeld figuur 5).

Figuur 5: Glanzend Ankh (Bron: Pinterest)

Het werd voorzichtig opgepakt en op een soort altaar gelegd middenin een tempelvertrek. Enkele andere priesters werden er bij geroepen en samen vormden ze een cirkel om de Ankh heen. De priesters gingen zich meditatief instellen en al gauw begon de energie in de ruimte te veranderen. Door hun gezamenlijke concentratie werd een metafysische lichtzuil boven de Ankh gegenereerd. Een lichtzuil die hoger en hoger ging en waarmee op een bepaald moment contact werd gemaakt met de geestelijke wereld. Dankzij de spirituele helpers uit de geestelijke wereld kwam een sterke lichtende energiestroom van boven op gang door de lichtzuil naar de Ankh toe. Die werd erdoor opgeladen totdat hij gevuld was met deze intense energie. De Ankh kreeg er een wonderlijke aura van met een bijna metallische glans, een uitstraling die ik niet herkende van ‘gewone’ aura-readingen. De priester die het opladen van de Ankh leidde, gaf een teken dat de Ankh was opgeladen. De priesters in de kring ontspanden zich en kwamen rustig uit hun meditatieve toestand. De priester die al eerder de wachter behandeld had, kreeg een teken dat hij de Ankh kon meenemen voor de behandeling van de wachter. Deze pakte heel voorzichtig de Ankh op en begeleid door twee priesters liep hij snel naar de wachter toe die bij de rand van de tuinen die rondom de tempel lagen op de grond lag.

Healing met de Ankh

Toen ze aankwamen schrok de priester: de wachter lag daar stil op de grond: was hij al overleden? Hij voelde het lichaam en bemerkte dat de wachter nog wel in leven was, maar bewusteloos was geworden. De priesters brachten de Ankh vlak voor de neus en mond van de wachter. Net zoals op bepaalde afbeeldingen uit het oude Egypte te zien is (figuur 6).

Figuur 6: De godheid Heru schenkt de farao leven (Bron: Egyptian Realms) (Heru (Horus) was een van de oudste goden van het Oude Egypte. Hij werd voorgesteld met het hoofd van een valk wiens rechteroog de zon of morgenster was, wat onder andere macht vertegenwoordigde, en wiens linkeroog de maan of avondster was, wat genezing vertegenwoordigde.)

Met hun concentratie leidden ze de energie van de Ankh via neus en mond het hoofd in van de wachter. De energie stroomde zijn hoofd binnen en begint dat te vitaliseren waardoor dat deel van het lichaam het gif te baas kon. De energie stroomt vervolgens verder zijn lichaam in waarbij vervolgens zijn romp gevitaliseerd wordt. Daarna stroomt het verder zijn armen en benen in. Bij het rechterbeen gaat het vitaliseringsproces moeizaam. Blijkbaar was daar nog veel gif aanwezig, maar geleidelijk aan wordt zijn hele lijf doorstroomd door de vitaliseringsenergie.

Nog blijven de priesters doorgaan met de toevoer van de sterk vitaliserende energie. Die energie begint nu ook uit zijn lichaam en in de aura te stralen. De aura die helemaal grijs en praktisch kleurloos was geworden na de slangenbeet, kreeg weer meer lichte kleuren en klaarde zienderogen op (althans voor de helderziende blik).

Terug bij de tempel

Nu de aura weer goed ging oplichten werd de wachter op een primitieve brancard gelegd en naar de tempel gebracht. Daar werd hij neergelegd op een bank. Zijn vrouw was ondertussen ook geroepen en waste zijn gezicht schoon. Zijn oogleden begonnen te trillen, hij begon weer bij te komen.

Twee priesters gaven hem nog een behandeling door hoofd en voeten energetisch met elkaar door te verbinden. De Ankh (zie figuur 7) was intussen door de priesters weer meegenomen om energetisch schoon te maken en weer op te bergen. Het was een van de kostbaarste voorwerpen uit deze tempel.

Figuur 7: Ankh, detail uit de graftombe van Ramesses IV (Bron: Wikipedia English)

De wachter kreeg nu een doekje met geurstof onder zijn neus. Hij ging nu echt bijkomen en keek verwonderd om zich heen om te zien wat er aan de hand was. Ineens wist hij het weer van de slangenbeet waardoor hij door zijn benen was gezakt.

Afronding

Zijn lijf voelde pijnlijk en vreemd moe aan. Hij kreeg van de priesters nog een drankje dat wat zoetig smaakte en hem goed deed. Hij wilde wel opstaan, maar dat lukte niet. Op een brancard met een paar sterke mannen werd hij naar huis gebracht. Zijn vrouw kreeg nog instructies mee hoe hij verzorgd moest worden (licht eten en fruit eten was okay. Zachte massage met olie, en gekookt water met een paar kruiden voor zuivering erin drinken). Het kostte al met al wel een week voordat de wachter weer wat kon lopen en nog een paar weken voordat hij weer als wachter kon functioneren. Zijn vrouw bracht in de tussentijd een offer naar de tempel voor de bijzondere healing van haar man.

Terugblik naar het geheim van de Ankh

Voor mij was het heel verrassend om tijdens de aura-reading ineens iets te kunnen zien van de werking van de Ankh. Niet als een ritueel voorwerp of amulet maar als een instrument waarmee bijzondere vitale energie via de geestelijke wereld kon worden opgenomen en daarna aan iemand kon worden toegevoerd. Ik weet niet hoe vaak de Ankh gebruikt werd bij deze tempel. Zo te zien af en toe als er een crisissituatie was bij de behandeling van zieken. Ik herinnerde me trouwens dat ik lang geleden tijdens een andere aura-reading al iets gezien heb van de bijzondere genezende werking van een Ankh, maar heb dat toen niet opgeschreven en nader onderzocht. Dat is dit keer wel gelukt.

Is nu het geheim van de Ankh ontdekt?

Als wetenschapper ben ik voorzichtig en wil eigenlijk meer voorbeelden hebben van het gebruik van de Ankh door Egyptische priesters en priesteressen om te zien op wat voor manieren het gebruikt werd. Maar een tipje van de sluier is voor mij opgelicht en maakt de Ankh tot iets veel groters en essentiëler dan een symbool. Het is een healing-instrument zonder weerga. Wel een healing-instrument waar de medewerking van de geestelijke wereld voor nodig is. Spirituele healing helpers (oftewel, engelen, spirituele gidsen, goden, lichtende hoge intelligenties of hoe je ze maar wilt noemen) die de bijzondere energie voor healing en vitalisering inbrachten in de Ankh, waren nodig. Het materiaal van de Ankh deed ertoe. Keramiek lijkt minder geschikt, maar goud of elektrum waaruit de vroegste Ankhs bestonden lijken wel geschikt. Het neemt de energie op en kan die ook weer afgeven op een manier die de priesters kenden. Het maken van deze Ankhs was een kunst op zich. In mijn readingbeeld daarover waren dit in oude tijden vakmensen die een Ankh in afstemming op de geestelijke wereld konden maken die geschikt was als healing-instrument.

Is de vorm van de Ankh belangrijk?

De vraag die voor mij nog overbleef, betreft de vorm van de Ankh. Waarom is het een kruis met een rondje? Tijdens de reading heb ik me daarop ingesteld. Ik zag dat het rondje (eigenlijk met een beetje een druppelvorm) belangrijk was. Als het rondje onderbroken was, dus met een opening, zou de energie er niet goed meer uit kunnen stromen en zich teveel verspreiden. Als het rondje kleiner zou zijn, zou dat de energiedoorstroom naar een patiënt belemmeren. Als het groter zou zijn zou de focus uit de energiedoorstroom naar de patiënt gaan en die onvoldoende van de levengevende energie krijgen. In het langwerpige gedeelte van de Ankh werd bij opladen de meeste energie opgeslagen. De twee armpjes van het kruis zijn ook nodig. Zonder die armpjes zou de energiedoorstroming stokken. Met die armpjes stroomt de energie soepel door de Ankh heen en is ze in balans. Alles bij elkaar kan gezegd worden dat de vorm van de Ankh waarschijnlijk heel belangrijk is voor een goede functionering ervan.

Hoe groot is de Ankh?

Tot slot nog een afbeelding van de moedergodin Hathor (zie figuur 8) met een Ankh in haar linkerhand waarmee we een inschatting kunnen maken van de grootte van de Ankh. De manier waarop ze de Ankh vasthoudt, met vier vingers door de opening, geeft de indruk van een opening van circa 7 – 8 centimeter en een totale lengte van de Ankh 20 – 25 cm. De Ankh van figuur 6 ziet er overigens weer wat korter uit.

Figuur 8: De moedergodin Hathor uit de Egyptische mythologie (Bron: Wikipedia)

Over de wetenschappelijk kant van het onderzoek van de Ankh

Voor de wetenschap anno 2024 is de hier beschreven healing met de Ankh waarschijnlijk onbegrijpelijk, omdat wetenschappers nog geen instrumenten hebben om metafysische energieën waar te nemen, geen geaccepteerde theorie daarover hebben en ook niet beschikken over metafysische healing-instrumenten. Ben je geïnteresseerd in de metafysische geneeswijzen van het oude Egypte dan zou je het boek ‘Tussen leven en dood’ van Jozef Rulof kunnen lezen. In mijn beleving geeft dat betrouwbare informatie. Het gaat onder andere over de bijzondere energetische aanpak die men toentertijd beheerste in de healingtempels.