18 Moeilijke bevalling in langdysse Toftebjerg (Denemarken)
We waren in Noord-West Sjælland, Denemarken, op weg naar misschien wel het beroemdste hunebed in dat gebied (Troldstuerne), maar konden het niet vinden. Rijdend in de omgeving waar we het hunebed verwachtten, zagen we gelukkig een paaltje met de aanduiding van een hunebed en een voetpad daar naar toe. Inderdaad, we vonden een hunebed (figuur 1), maar niet het gezochte. Dat vonden we overigens wel later, toen we een ander adres op onze navigatieapparatuur intypten. Nu stonden we bij dit hunebed: langdysse (langgraf) Toftebjerg.
Figuur 1: Langdysse (Langgraf of hunebed) Toftebjerg in Noord-West Sjælland, Denemarken
5600 jaar geleden gebouwd
Het was een klein hunebed, dat volgens het bijgeplaatste bord 3600 jaar voor Christus gebouwd was en vergeleken met andere hunebedden relatief oud. Het bestond uit vijf dragende stenen en één deksteen met er omheen kransstenen of de resten ervan. Het geheel lag op een kleine heuvel die een kunstmatige indruk maakte.
Het hunebed voelde duidelijk energetisch aan met twee energieplekken in de middellijn (zie figuur 6). De vijf dragende stenen waren ook energetisch en lagen dus naar alle waarschijnlijkheid op hun oorspronkelijke plek. In het verlengde van de dragende stenen waren nog enkele plekken te voelen waar mogelijk dragende stenen hadden gestaan. Het oorspronkelijke hunebed moet dus groter zijn geweest dan wat we nu nog kunnen zien.
Een aantal kransstenen was ook energetisch, maar niet allemaal. Ik had sterk de indruk dat er een weggesleepte deksteen (zie figuur 2) en enkele dragende stenen tussen lagen. Van de dekheuvel was alleen een verhoging in het landschap over.
Figuur 2: De meest rechtse steen is mogelijk een weggesleepte deksteen van het hunebed
Achtergrondinformatie over de hunebedtijd
Op het informatiebord stonden nog tekeningen (figuur 3 en 4) die laten zien hoe de landbouw en veeteelt er ten tijde van het actief gebruik van het hunebed, vermoedelijk uitzagen.
Figuur 3: Schets van landbouw en veeteelt in de tijd van de hunebedbouw (van informatiebord bij hunebed)
Figuur 4: Schets van landbewerking in de tijd van de hunebedbouw (van informatiebord bij hunebed)
Toelichting teksten in figuur 4:
Linksboven:
Voor de teelt van gewassen werden stukken bos afgebrand. Dat land kon dan enkele jaren gebruikt worden voor de teelt van gewassen.
Rechtsboven:
Soorten granen (waaronder een soort tarwe) die toentertijd verbouwd werden, met rechts een sikkel van hout ingelegd met scherpe vuurstenen messen
Linksonder:
Tijdens deze periode leefde de bevolking niet meer alleen van jagen, vissen en het verzamelen van bessen en fruit. Landbouw en veeteelt waren nu het belangrijkst geworden.
Nu we toch bij dit hunebed waren uitgekomen, bedacht ik dat er misschien een verhaal uit de historie ervan naar voren mocht komen. Terwijl ik me instelde op een aura-reading kreeg ik al de eerste beelden. Hier volgt het verhaal.
Een vrouw in barensnood
Een vrouw in barensnood wordt, ondersteund door een paar mannen, naar het hunebed gebracht. “Ik kan niet meer!” zucht de vrouw, “ik moet naar het hunebed toe, anders red ik het niet. Het kind wil niet uit mijn buik komen.” De mannen zijn heel bezorgd en moedigen haar aan: “Houd vol, houd vol Minasjoerta[1]. We zijn er bijna!”
Ze redden het net. De priesteres bij het hunebed schrikt op als ze hen ziet aankomen: “Wat komt daaraan?” vraagt ze zich af en ze ziet dan dat de vrouw in nood is. Ze vraagt wat er aan de hand is en waarmee ze kan helpen. Ze hoort dat de vrouw al een tijd barensweeën heeft, maar dat het kind niet wil komen. De vrouw is uitgeput, ze kan niet meer. De priesteres gaat onmiddellijk tot actie over en helpt de vrouw het hunebed in (figuur 5) en gaat dan snel helpsters halen. Ze neemt onderweg kruidenmiddelen, doeken en water mee.
Figuur 5: Inkijk in het hunebed, de ingang lag waarschijnlijk rechts
De bevalling inleiden
Terug bij het hunebed, zorgt ze voor licht door de lont van vetlampen aan te steken. De mannen moeten buiten wachten. Met de hulp van de helpsters legt ze de vrouw zo neer dat ze goed op de energiepunten van het hunebed ligt.
Figuur 6: Eén van de twee energiepunten in het hunebed bij het roodbruine rechthoekje
De vrouw smeert de buik van Minasjoerta in met een zalf, waardoor ze iets meer kan ontspannen. De priesteres en haar helpsters gaan nu haar buik masseren. Dat heeft blijkbaar niet het gewenste resultaat. De priesteres stelt zich vervolgens in op healing en op een nauw contact met haar spirituele gidsen. Vanaf nu af aan gaat ze op een geïnspireerde manier aan het werk en volgt ze nauwgezet wat ze innerlijk als noodzakelijk aanvoelt.
Ze geeft instructies aan haar helpsters om vooral de zijkanten van de buik van de vrouw te blijven masseren. Zelf pakt ze iets en gaat met haar hand door het geboortekanaal naar binnen. Ze drukt met haar hand van binnenuit waarbij stromen healing energie in de buik van Minasjoerta gaan. Dit heeft een heftig effect op de vrouw die het uitschreeuwt van pijn. De priesteres herhaalt dit enkele keren terwijl ze met haar andere hand aan de bovenkant van haar buik duwt. De helpsters blijven opzij masseren en bieden de vrouw steun en troost.
De geboorte komt op gang
Ineens komt de geboorte wat op gang. Terwijl de vrouw het uitschreeuwt van pijn, gaat het kind door het geboortekanaal zakken. De priesteres blijft doorgaan met haar behandeling totdat het baby’tje naar buiten komt. Dan pakt ze het hoofd van het baby’tje en trekt het kindje voorzichtig, ritmisch naar buiten. Zo gauw de baby eruit is, geeft ze die aan de helpsters om de baby te verzorgen en gaat ze verder met de vrouw. Ook de nageboorte komt nog. De helpsters vangen het rood aangelopen kindje op en maken het neusje en de keel schoon zodat het kindje vrijer kan ademen. Daarna wikkelen ze een doek om de baby zodat die zich warm en prettig kan voelen.
De nazorg
De priesters blijft met healing-energie bij de buik van Minasjoerta werken om het bloeden te stelpen. De vrouw dreigt het bewustzijn te verliezen door de pijn die ze geleden heeft, de inspanning en het bloedverlies. De priesteres smeert het geboortekanaal in met een zalf om het bloeden verder te stelpen en de genezing te bevorderen. Ze richt zich nu rechtstreeks op de vrouw om te zorgen dat ze bij bewustzijn blijft.: “Minasjoerta blijf hier, je kind is geboren, het wacht op je, blijf hier!” roept ze. De vrouw mompelt “Mijn kind, mijn kind, waar is het?” De priesteres roept de helpsters en zegt hen het kind tegen de moeder aan te leggen. De vrouw voelt hoe haar kindje tegen haar wordt aangelegd en komt een beetje overeind “M’n kindje, m’n kindje” zegt ze en golven van geluk gaan door haar heen, ”je bent er, ik heb zo moeten lijden, maar ben zo blij dat je er bent.” Terwijl Minasjoerta haar kindje vasthoudt, geeft de priesteres haar iets te eten, een kruid waardoor ze meer kan ontspannen en weer meer energie krijgt.
En wat was het?
Wat later dragen de begeleidende mannen de moeder en het kind uit het hunebed naar een huis verderop zodat de moeder kan bijkomen. Na een paar dagen kunnen moeder en kind naar huis toe. En wat was het nu? Een jongetje!
Terugblik
Als niet-arts en niet-verloskundige is het lastig om de behandeling van de priesteres helemaal goed te begrijpen. Het bovenstaande verhaal is een zo getrouw mogelijk verslag, maar misschien dat de priesteres niet alleen met healingenergie werkte, maar ook de wand van het geboortekanaal ‘ínknipte’ met een scherp voorwerp mogelijk een stenen mes. Dat zou de heftige reactie van de vrouw enigszins verklaren.
Al met al stond ik toch weer te kijken van de deskundigheid, het intuïtief vermogen en de besluitvaardigheid van de priesteres. Waarschijnlijk was dit een geval van leven of dood voor zowel de moeder als het kind. Gelukkig ging alles goed.
Beschadigde hunebedden
Een beschadigde hunebed is niet uniek op Sjælland. Net als op andere plekken in Europa zijn ook hier hunebedstenen opgesplitst en weggesleept. De volgende dag zag ik in het natuurgebied ten zuiden van Havnsø in Sjælland opnieuw een hunebed zonder dekheuvel waarvan enkele dekstenen en dragende stenen ontbraken en mogelijk een aantal meters waren weggesleept. Misschien het gevolg van een poging het hunebed te ontmantelen?
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger. Drie andere verhalen van Deense hunebedden zijn het verhaal over de koningsinwijding in het Troldstuerne hunebed, het verhaal van het priesteressenhunebed in het tweede gedeelte van het Troldstuerne hunebed en het Birkehøj hunebed van het stammenverbond in Denemarken. Meer hunebedverhalen zijn op deze website van het KoendalinieNetwerk te vinden. Daar staat ook wat een aura-reading is.