De bron van de eeuwige jeugd (Forêt de Brocéliande, Bretagne, Frankrijk)

Pierre van Eijl

Figuur 1: Plaquette bij de bron van de eeuwige jeugd

Verhalen over koning Arthur, Viviane en Merlijn

Diep in het ‘betoverde’ bos van Brocéliande in Bretagne liggen een aantal bijzondere megalithische monumenten, zoals de bron van de eeuwige jeugd (zie figuur 1) en er doen daarover diverse mooie vertellingen de ronde. Wie, zoals wij (mijn wandelvriendin Erna en ik), de plaats Paimpont bezoekt, wat midden in het bos van Brocéliande ligt, komt daar de verhalen tegen over Koning Arthur, de fee Viviane en Merlijn. Dat de tovenaar Merlijn hier mogelijk geweest is, wordt in Paimpont duidelijk onder de aandacht gebracht (zie figuur 2).

Figuur 2: Mogelijke beeltenis van Merlijn middenin Paimpont

Er is zelfs een plek in dat bos die door sommigen wordt beschouwd als het graf van Merlijn. Na bezoek aan Paimpont gaan we op zoek naar dat graf (Tombeau de Merlin), dat vlakbij de bron van de eeuwige jeugd (Fontaine de Jouvence) ligt (zie landkaart van de figuur 3).

Figuur 3: Landkaart met Fontaine de Jouvence (bron van de eeuwige jeugd) en Tombeau de Merlin (graf van Merlijn)

Hier zou de fee Viviane zeven keer rond de slapende Merlijn hebben gelopen om hem te betoveren. Een mooie plaquette in het bos laat dat zien (zie figuur 4).

Figuur 4: Viviane de fee, betovert Merlijn (Plaquette in het bos)

Het verhaal daarover gaat als volgt:

Een van de metgezellen van koning Arthur was Merlijn de Tovenaar. Hij kwam naar het bos van Brocéliande om er in afzondering te leven. Merlijn ontmoette echter de fee Viviane en de tovenaar en de fee werden verliefd op elkaar. Om Merlijn voor haar alleen te kunnen hebben, ontfutselde Viviane hem een voor een zijn geheimen en sloot hem op in een magische cirkel. Het zou voor Merlijn kinderspel geweest zijn om zich te bevrijden, maar hij aanvaardde met plezier zijn eeuwige amoureuze gevangenschap.

Het graf zelf bestaat uit enkele brokken steen met daaromheen een paar cirkels van stenen (figuur 5). Als we dat nader onderzoeken, voelen we bij de twee grote stenen metafysische energie die typisch is voor een megalithisch monument van waarschijnlijk heel lang geleden, zo’n 5000 jaar. Ook bij enkele andere stenen verderop is dat voelbaar. Mogelijk zijn dit de restanten van een hunebed (ganggraf) dat hier ooit gestaan heeft en ook op de plaquette is ingetekend.

Figuur 5: Hunebedrestant bij het mogelijke graf van Merlijn

Bij de keien er omheen in de grond en een serie rechtopstaande stenen een eindje verderop voelen we geen energie. Mogelijk zijn die nog niet zo lang geleden daar geplaatst. Aura-reading is niet mogelijk voor mij, want van mijn spirituele gidsen  krijg ik daarvoor innerlijk geen toestemming.

Naar de bron van de eeuwige jeugd

We lopen verder naar de bron van de eeuwige jeugd, de ‘Fontaine de Jouvence’ in het Frans. Via een omweg vinden we een bospad dat daarnaar toegaat. Bij het lopen over dat pad voel ik kleine energieovergangen, vooral bij een aantal stenen drempels die in het pad zitten. Via dit pad komen we aan bij de bron (zie figuur 6). Het bestaat uit een ronde stenen constructie waaruit water omhoog komt, en een waterafvoer. Om de bron heen liggen nog grote stenen.

Figuur 6: Aangekomen bij de bron van de eeuwige jeugd

Interessant wordt het als we de metafysische energie gaan voelen. Op plekken rondom de bron op ca. 1 – 2 meter afstand, zijn sterke energieën te voelen. Mijn wandelvriendin die zich normaal hier niet zo mee bezig houdt, is erdoor verrast: ‘Zo sterk heb ik deze energie nog nooit gevoeld!’ roept ze uit. Als we onze hand in het water houden, kunnen we de energie vanuit het water via onze handen door heel ons lichaam laten stromen wat prettig voelt. Zou dit het “eeuwige jeugd effect” zijn? Ik proef even het water, maar dat smaakt vrij normaal. Het wordt nu tijd voor een aura-reading om meer van deze bron te weten te komen. Hier volgt het verslag ervan.

De genezing van een oude man (aura-reading)

Ik krijg het beeld van een oude man met een witte baard, die geholpen door zijn twee zoons, aankomt bij het begin van het bospad dat naar de bron toe leidt. Al zijn hoop is op deze bron gevestigd. Hij heeft last van zijn lijf, hoest af en toe, is kortademig en heeft een stok nodig om te kunnen lopen. Hij hoopt dat de bron hem kan redden, want verder ziet hij geen mogelijkheden om zich beter te gaan voelen. De wachters van deze bron die bij het begin van het pad staan laten de oude man door, nadat ze van zijn problemen gehoord hebben. Zijn zoons moeten achterblijven en hij krijgt te horen dat hij zelf zonder hulp dit pad moet lopen. Bij iedere drempel in het pad (zie figuur 7) moet hij de goden vergeving vragen voor de dingen die hij niet goed gedaan heeft in zijn leven en hulp vragen aan de goden.

Figuur 7: Pad naar de bron met enkele drempels

De man wist van deze procedure, maar had er ook een aversie tegen. Want hij heeft helemaal geen zin om zijn zonden op te biechten. Een wachter loopt met hem mee en moedigt hem aan. Hij moet  iedere keer hardop zeggen wat hij mis heeft gedaan in zijn leven. De man vindt dit wel lastig. Als hij dat zou zeggen, zouden ze hem misschien verwerpen en wegsturen. Hij begint: ‘Ik heb Jansac geslagen, die op mijn boerderij kwam zonder toestemming te vragen’ ‘Goed hardop zeggen’, zegt de wachter, ‘en vraag de goden om vergeving’ Dat doet de man en tot zijn verbazing voelt hij zich wat opgelucht, maar hij is ook blij dat zijn zoons dit niet kunnen horen. Weer komen bekentenissen over ‘iets dat hij gestolen had’ en ‘over een bijl die hij nooit teruggegeven heeft’. Nu moet hij van de wachter ook beloven dat weer goed te maken. De man schrikt want als hij de eigenaar van de bijl dat zou zeggen, zou die hem misschien wel uitschelden of slaan. ‘Hoe je het goed maakt moet je zelf weten,’ zegt de wachter, ‘maar zeg dat je het goed maakt!’ Weer volgen drempels. Hij bekent hoe hij zijn vrouw belaagd heeft toen zij hem niet gehoorzaamde, zijn kinderen teveel slaag heeft gegeven en oogstopbrengsten heeft verzwegen voor zijn landheer zodat hij daarover geen afdracht hoefde te geven. Na iedere bekentenis voelt hij wat meer opluchting, maar hij realiseert zich dat er nog wel wat werk te doen zal zijn na het bezoek aan de bron.

Bij de bron

Ze zijn inmiddels vlakbij de bron (figuur 8). De priester van de bron die daar staat, vraagt hem: ‘Heb je je zonden beleden? Heb je hardop gezegd wat je misdaan hebt in je leven? Ben je niets vergeten?’ De oude man aarzelt, zou hij dit nu ook vertellen? ’Ik heb met de buurvrouw in het bos gevreeën, mogelijk dat ze een kind van mij gekregen heeft.’ ‘Vraag vergeving aan de goden’ zegt de priester, ‘en vraag de goden wat je hier goed kunt maken!’ De oude man is blij dat hij niet meteen naar de man van de buurvrouw moet gaan om dit te vertellen, die zou hem misschien in elkaar slaan.

Figuur 8: Vlakbij de bron

De oude man wil meteen in de bron baden, maar dat mag niet. Eerst moeten met het bronwater zijn voeten gewassen worden bij de afvoer van het bronwater (zie figuur 9).

Figuur 9: Huidige waterafvoer bij de bron

Hij gaat zitten en twee mensen helpen hem bij de voetwassing. ‘De stappen die u in uw leven zet, moeten zuiver zijn,’ zegt de priester, ‘anders zal ook uw lijf niet zuiver worden.’ De man voelt hoe het koude water op zijn voeten hem opfrist. Nu wil hij verder.

‘Trek uw bovenkleed uit,’ zegt de priester ‘nog bent u niet volledig gezuiverd!’ De man doet wat hem gezegd wordt. Hij is door de weg van boetedoening naar de bron, bereid om verder te gaan dan hij van zichzelf verwacht had. Twee mensen gaan nu zijn rug en nek masseren met bronwater en een zalf die het masseren vergemakkelijkt. Hij ruikt de kruiden die in de zalf verwerkt zijn. De massage doet hem goed en zijn rug gaat warm tintelen door de inwerking van de kruiden. Hij moet daarna op een doek gaan liggen en zijn borst en benen worden nu gemasseerd en daarna ook zijn hoofd. Heel zijn lichaam begint te tintelen en voelt levendiger aan dan hij in jaren gevoeld heeft. Langzaam is hij klaar voor de volgende stap. Aan de rand van de bron mag hij met zijn handen wat water scheppen en opdrinken (figuur 10).

Figuur 10: Eigentijds waterscheppen bij de bron

Het voelt weldadig voor hem om het koele bronwater te drinken. Zijn lijf gaat ook van binnen beter voelen.

Hij  mag op de rand van de ondiepe bron zitten met zijn benen in het water. De priester staat schuin achter hem en begint de goden aan te roepen. ‘Mogen de goden deze man (hij noemt zijn naam) goed gunstig gezind zijn en hem hun zegening laten voelen. Een zegening waardoor zijn zonden worden weggewassen.’ De man voelt hoe een zachte energie over hem heen komt en stelt zich er helemaal voor open. Dit is immers zijn kans om gezonder te worden! ‘Mogen de goden deze man zegenen van top tot teen en hem de ‘godengenezing’ deelachtig laten worden’ hoort hij de priester zeggen.

Een energetische healing

De man mag nu middenin de bron gaan staan. Het water komt daarbij ter hoogte van zijn knieën (figuur 11).

Figuur 11: Moderne voorstelling van een vrouw badend in de bron om eeuwig jeugdig te blijven (informatiebord bij de bron)

Bij de aura-reading is helderziend te zien dat zich midden in de bron een omhoog gaande energiestroom als een fontein manifesteert. De priester focust met zijn innerlijke ogen zijn aandacht daarop, waardoor de energiefontein nog hoger wordt. De man voelt dat sterke energieën door hem heen gaan en ze maken hem bijna dizzy. Hij moet zijn best doen om in evenwicht te blijven.

‘Moge de goden in hun hemelse goedheid deze man de genezende stroom van de goden deelachtig laten worden’ zegt de priester. Aan de bovenkant van de fontein, een paar meter boven de man worden prettig stralende lichtpunten zichtbaar. Dat betekent dat de goden (oftewel de spirituele gidsen) actief bezig zijn om de man een energetische genezing te geven. Storingen in zijn  lichaam worden opgeruimd, plekken van stagnatie worden weer doorstroomd en om hem heen, in zijn aura, komt een geconcentreerde laag genezende energie die lang kan blijven doorwerken. ‘De goden hebben uw vraag om hulp gehoord en u hun bijzondere zegening gegeven’ zegt de priester ’kom rustig uit de bron en ga daar verderop zitten.’

De man doet dat en als hij zit worden zijn benen afgedroogd en krijgt hij zijn kleren terug om weer aan te trekken. De man dankt de priester uitvoerig en zegt:  ‘Mijn zoons hebben de gift voor de goden al gegeven. Ik dank u uit de grond van mijn hart!’

De weg terug

Nadat hij is bijgekomen van de intensieve behandeling gaat hij via een ander zijpad weer terug. Ook hier zijn zacht energetische plekken in het pad en bij sommige liggen nog drempelstenen. De wachter die met hem meegaat, maant hem om bij iedere energieplek de goden te danken en dat niet alleen, ook alle mensen die in zijn leven belangrijk zijn zoals familieleden, vrienden en kennissen. Nog verder gaat de wachter en vraagt om na een aantal energieplekken gepasseerd te zijn, ook zijn vijanden te bedanken voor de uitdagingen die ze in zijn leven hebben gegeven. De oude man heeft hier moeite mee, maar als hij één vijand bedankt heeft, groeit er iets in hem. Een gevoel van vergeving komt in hem op, haatgevoelens lossen op en het voelt alsof hij die vijandschap achter zich kan laten. Meer vijanden worden zo bedankt en meer haatgevoelens lossen op.

Weer thuis

Gelouterd komt hij aan het eind van dit pad waar zijn zoons hem opwachten. Hij omarmt hen en zegt hoe blij hij met ze is. Zijn zoons zijn verbaasd want hun wat barse vader lijkt ineens een warm mens te zijn geworden! Samen gaan ze terug naar huis. Eerst een stukje lopen en dan op een ossenkar verder. In de dagen erna brengt de man het goedmaken in de praktijk en heeft gesprekken met mensen over dingen  die niet goed zijn gegaan tussen hen. Ook deze mensen zijn verbaasd over de warmte die uit hem straalt. Dit hadden ze nog niet eerder gezien.

Ook de buurvrouw spreekt hij, waarmee hij in het bos gevreeën heeft. Ze weet niet of hij een kind bij haar verwekt heeft en vindt het verwarrend dat hij over het verleden gaat praten. Hij vraagt haar om vergeving en als hij nog wat kan doen, moet ze dat zeggen. En dat doet ze. Ze is oud en wat behoeftig geworden. Ze zou graag zijn steun hebben om voldoende te eten te hebben en voldoende kleding. Hij belooft dat hij haar zal helpen, wat hij daarna daadwerkelijk doet.

Lichamelijk voelt hij zich wat beter, minder krakkemikkig, en hij heeft weer zin in het leven. En, niet onbelangrijk, zijn naasten zijn een stuk blijer met hem nu hij minder een brompot is en probeert een meelevend mens te zijn.

Datering van de bron

In de wetenschappelijke literatuur ben ik geen opgravingen of iets dergelijks bij deze bron tegengekomen. Er ontbreekt daardoor een goede datering van de bron. Gezien de metafysische energie bij deze bron is deze waarschijnlijk gebouwd in de jonge steentijd zo’n 5000 á 6000 jaar geleden. In de cultuur toentertijd waren er goed opgeleide mensen die in  staat waren om metafysische energie te detecteren, te versterken en te leiden naar de door hen gewenste plekken om daar hunebedden, menhirs, steencirkels en ook een betegelde bron te bouwen. Daardoor werden die plekken energetisch en konden zo functioneren als plek voor healing, trance-sessies of anderszins. Dingen die voor die cultuur heel essentieel waren, maar voor onze huidige wetenschap niet goed meer te begrijpen zijn omdat ze te weinig (breed geaccepteerde) kennis heeft van metafysische energieën.

Terugblik

In hoeverre is deze “Fontaine de Jouvence” nog steeds actief en nog voor healing te gebruiken? vroeg ik me af. De metafysische energieën van de bron en de stenen er omheen zijn nog aanwezig evenals de toegangsweg en de weg van vertrek. Ik merk dat als ik me helderziend op de bron richt en focus op healing, zich inderdaad een fontein van metafysische energie vormt. Opmerkelijk is dat hier de combinatie van metafysische energie en water gebruikt wordt voor een healing! Het lijkt erop dat door die combinatie de healing-energie nog sterker fysiek inwerkt op degene die een healing krijgt. Healingen lijken ook tegenwoordig nog steeds mogelijk te zijn, maar voor de oorspronkelijke healingkracht zouden ook de oorspronkelijke methodieken gebruikt moeten worden. Dat vereist een volledig herstel van de bron en wat er omheen is aan energetische stenen en plekken. En natuurlijk priesters en priesteressen die de kennis, kunde en inspiratie hebben om die healingen uit te voeren. Misschien realiseren we ons dan dat we al een aantal reguliere en alternatieve therapieën in huis hebben waarmee we ook een eind kunnen komen. Het gebruik van de bron vereist natuurlijk ook cliënten die de geestelijke wereld als een realiteit zien. Gebruik van de healingkrachten van de bron van de eeuwige jeugd geeft misschien na een healing het gevoel van weer wat jonger te zijn, maar kan ook een bron van inspiratie zijn voor onze westerse geneeswijzen.

Meer informatie

Meer verhalen over het verleden van hunebedden, menhirs, steencirkels en zelfs van  grottekeningen die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ op de website van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is. In het boek ‘Magische stenen, korte verhalen uit de hunebedtijd’ staan meer verslagen van aura-readingen van hunebedden, steencirkels en menhirs. Daar komt ook de oorspronkelijke functie van de hunebedden naar voren: geen graftombes maar spirituele krachtplaatsen die doelbewust en met veel vernuft gebouwd en gebruikt werden. Ook wordt ingegaan op de mogelijkheden om de spirituele functie van hunebedden wetenschappelijk nader te onderzoeken. Wil je testen in hoeverre je een goed beeld hebt van de oorspronkelijke functie van hunebedden zoals die in de aura-readingen naar voren is gekomen? Dan kan je meedoen aan de Hunebedquiz. Veel succes ermee!

Vorige blogbericht: Bezoek aan de megalithische stenenrijen van Monteneuf (Bretagne, Frankrijk)

Volgend blogbericht: Regen opwekken met de Fontaine de Barenton (Bos van Brocéliande, Bretagne, Frankrijk)