Kleine kerstvertelling

Bij een aura-reading stel je je als reader in op iemands energieveld, en heden en verleden kunnen zo zichtbaar worden. Het is dan mogelijk je in te stellen op de energie van gebeurtenissen uit het verleden. Zo kwam deze kerstvertelling tot stand: door me in te stellen op de geboorte van Jezus.
                                    
                                           Maria lacht naar haar zoontje
                          [Beeldje Basilique Saint Julien, Brioude, Frankrijk]

Net geboren
Het kindje was net geboren en Jozef en Maria voelen een wonderlijke stilte om hen heen. Een stilte die gevuld leek met een gevoel van warmte en geborgenheid en tegelijkertijd of er een onhoorbaar hemels gezang was. Met gewone oren niet te horen en toch aanwezig, evenals een onzichtbaar licht dat over hen uitstraalde.
‘Eindelijk’, dacht Maria, ‘eindelijk is mijn kindje er, ik heb er zo naar verlangd. En dromen over gehad, dromen waarin ik als het ware zweefde op een wolk en steeds hoger ging en hoger. Het licht werd steeds stralender en ik werd zo blij! Ik werd helemaal opgenomen in het licht. De volgende ochtend toen ik wakker werd, voelde ik de uitstraling van dat heerlijke licht nog om mij heen.’
Ze was heel blij met Jozef, haar man, waarvan ze veel hield. Ze voelde zich diep verbonden met hem. Eigenlijk had ze een gevoel daarbij alsof ze elkaar al heel lang kenden, zo vertrouwd was dat.
Als ze ‘s avonds met elkaar aten, hadden ze het er soms over wat voor kindje ze zouden krijgen: op wie hij of zij zou lijken en wat hij later zou gaan worden. Maria wist het niet helemaal zeker maar dacht dat het wel een jongetje zou worden. Ze stelde zich al voor dat ze met hem langs de velden zou lopen in een stralende zon en ze hem verhaaltjes zou vertellen over de planten en dieren die daar leefden. Dat ze dan zou vertellen over het bos verderop waar nog een tante woonde die hele lekkere koekjes bakte. Of ze stelde zich voor dat ze hem als kleutertje op de arm nam, hem tegen zich aandrukte en lieve woordjes zei.
Jozef was ook blij dat het kindje er was, al was het allemaal anders gelopen dan hij gewild had. Hij voelde zich er wel verantwoordelijk voor dat alles goed zou lopen, nu Maria zo onverwachts in een stal bevallen was. Hij moest morgen gaan zorgen dat er schone doeken zouden komen en vers eten, want ze konden zo snel na de bevalling niet meteen vertrekken.
Nu moest eerst gezorgd worden dat ze rustig konden slapen en Maria rustig het baby’tje de borst kon geven. Gelukkig was het warm in de stal en ook buiten was het niet koud in de zomernacht. Maar het leek wel of hij daar buiten wat geluiden hoorde, van voetstappen. Waren er mensen buiten?
 

Onverwachts bezoek

Even later hoorde hij ‘hallo’ zeggen: er was dus iemand daarbuiten. “Blijf jij maar rustig hier met de baby” zei hij tegen Maria, “ik ga kijken wie dat is.” Hij liep naar de opening in de zijkant van de stal en schoof het doek opzij dat daarvoor hing, om te kijken wie daar was. Hij zag een paar herders vanuit de omgeving: ‘O, zij zijn het’ ging er door hem heen.
Ze vertelden hem opgewonden dat er buiten een wonder was gebeurd: “Ineens kwamen er stemmen van boven” zei de voorste herder, ‘zo mooi zongen ze, dat heb ik nog nooit gehoord. Ik voelde zoals ik me nog nooit gevoeld heb, alsof ik licht van binnen werd. Zij hoorden het ook” zei hij, en wees op de andere herders. “Het kwam allemaal van boven”, zei een andere herder. “En” ging de eerste herder door, “steeds weer zongen ze dat er een kindje geboren was, een kindje dat licht komt brengen, waardoor iedereen blij wordt, waardoor we hier geluk op aarde gaan beleven, heel diep geluk. Het licht schitterde voor mijn ogen toen ze dat zongen. Het leek wel of daarboven allemaal lichtende mensen, engelen, stonden, die zongen. Ik werd zo blij!” “Ze wezen dat we hier naar toe moesten gaan”, zei een andere herder, “dat we het kindje mochten verwelkomen!”
“Dat kan toch niet!”mompelde Jozef, maar terwijl hij dat zei, voelde hij dat ze voor zijn kindje kwamen, dat ze zijn kindje kwamen begroeten. “Ja, hier is net een kindje geboren”, zei hij, “als jullie heel voorzichtig zijn, mogen jullie wel even binnenkomen.”
De herders kwamen voorzichtig de stal in. Maria had intussen haar baby opgepakt en hield hem tegen zich aan. Ze had alles gehoord en was verbaasd over wat de herders zeiden. Toch voelde het goed dat ze binnenkwamen om haar kindje te begroeten. Ze voelde een warme gloed van aanwezigheid en vervulling in zich komen.
“Ja, dat is hem!” zei de eerste herder, “het voelt net zo als buiten, met die zingende mensen uit de hemel. Ik voel me weer zo licht worden van binnen, zo blij.”
“Het is alsof ik die engelen weer hoor zingen” zei een andere herder, “dit is het kindje van het licht.” Een derde herder zei niets maar had tranen in zijn ogen. Hij voelde zoveel liefde en warmte dat woorden hem tekort schoten.
“Bedankt dat we je kindje hebben mogen zien, vrouw,” zei de eerste herder tegen Maria, “als jullie melk nodig hebben, kunnen jullie dat bij ons krijgen, dat is ons cadeau.” “We zullen zorgen dat jullie schone doeken krijgen en brood” zei een andere herder.
Ze bedankten Jozef dat ze mochten binnenkomen en ‘als er iets was’ moesten ze hen roepen, dan zouden ze komen helpen. Het vervuilde Jozef met blijheid en een wonderlijk gevoel van verbazing over wat deze herders zeiden. Blij over het gevoel van geluk dat hij nu ook deelde met deze herders.
 
Weer rust

Toen ze weer weg waren, kwam langzaam de rust weer terug in de stal. “Heb je gehoord wat ze allemaal gezien hebben?” vroeg Jozef aan Maria, “ik sta ervan te kijken!”
“Ik ben blij dat ons kindje er is,”zei Maria, “en meteen krijgen we zo’n wonderlijk kraambezoek. Er is vast iets bijzonders met ons kindje dat die herders hier naartoe kwamen. Maar misschien moeten we nu lekker gaan slapen, ik heb behoefte aan rust. Laten we ons kindje maar in die voerbak leggen, dan kan ie lekker slapen.”
Jozef blies het lichtje uit dat er in de stal brandde, en ging naast Maria liggen. Ze kusten elkaar en omarmden elkaar en langzaam vielen ze in slaap. Het kindje sliep vlak naast hen in de voerbak.

Ring van licht

Voor degenen die verder konden kijken dan het zichtbare, leek het of erbuiten een ring van licht om de stal was, een ring van blijheid. In de lichtsfeer erboven schitterde het van de stralende figuren (engelen) die hielpen om het licht over de aarde te laten uitstralen.