14 Het visioen in het hunebed (Steinerne Schlüssel, Duitsland)

Het eerste hunebed dat we op onze tocht in Duitsland tegenkomen is de Steinerne Schlüssel (zie foto). Twee dekstenen zitten er nog op, maar de middelste is weg.

Het hunebed Steinerne Schlüssel

Mogelijk is de ontbrekende deksteen, de steen die een eindje verderop langs de toegangsweg staat (zie foto). Die lijkt op de andere dekstenen qua grootte en is ook aan één kant bol en aan de andere kant vlak. Misschien is deze ooit van het hunebed afgehaald, maar was de steen te zwaar om verder te vervoeren.

Losse (dek)steen verderop bij het hunebed

De naam ‘Steinerne Schlüssel’ komt uit een plaatselijk volksverhaal: kinderen werd verteld dat zuigelingen met een sleutel uit een steen van dit hunebed werden gehaald!

De metafysische uitstraling
Als ik vlakbij het hunebed sta voel ik de metafysische energie bij het hunebed. Met mijn handen voel ik de uitstraling van de staande stenen en op de grond voel ik de uitstraling van het centrale energiepunt dat zo belangrijk  is bij het gebruik van het hunebed. Dit centrale energiepunt zit in het midden op de grond en wordt op de foto aangegeven door mijn lichtbruine telefoonhoesje (zie foto). 

 

Centraal gelegen energiepunt bij lichtbruin rechthoekje op de grond (telefoonhoesje)

Een vage uitstraling op ongeveer één meter rondom het hunebed geeft waarschijnlijk de plek van de kransstenen aan en de rand van de dekheuvel die over het hunebed heen lag. Maar heeft dit hunebed me ook wat te vertellen en wat dan?

Inwijding van een stamhoofd
Als ik me instel met behulp van aura-reading op het hunebed, verschijnen er beelden voor mijn geestesoog. Ik zie een stamhoofd, althans iemand die het hoofd van de stam in dat gebied gaat worden. Matsjoena heet hij, wat betekent ‘de kracht om volgens de goden te handelen’. Hij staat daar bij het hunebed voor zijn inwijding als stamhoofd. Het is een dominante figuur en een beetje opschepperig met een neiging om bij onenigheden te dreigen erop los te zullen slaan. Maar onder dat stoer doen voelt hij zich ook onzeker, hij is een beetje bang voor de priesters die over onbekende krachten beschikken. Daar gaan allerlei geruchten over. De inwijding is noodzakelijk, want dan krijgt hij zijn visioen, het grote beeld wat hij nodig heeft om als leider te kunnen functioneren en geloofwaardig te zijn voor zijn stamgenoten. Als hij geen inwijding doet, zou dat gezien worden als teken van zwakte en ongeschiktheid voor de functie van stamhoofd.

Start van de inwijding
Op de dag van de inwijding zijn er feestelijkheden met gezangen. Hij krijgt een soort lauwerkrans op zijn hoofd en een speciale mantel om hem heen. De leidende priester vraagt bij de ingang van het hunebed op een rituele manier wat hij komt doen: “O, sterveling welk lot brengt u hier?” Hij antwoordt: “Ik kom de goden vragen mij op te nemen  en mij te tonen wat mijn weg zal zijn als stamhoofd van deze illustere stam.”
“Niet zomaar zullen de goden u toelaten tot hun zegening” antwoordt de priester, “eerst zult u trouw moeten zweren aan de goden en wat in hun naam moge geschieden. Pas als uw handelen onder de zegening van de goden plaatsvindt, zullen zij u steunen.“ “Ik onderwerp mij aan de goden en zal hun richtlijnen volgen zodat hun zegening mij deelachtig zal zijn” antwoordde Matsjoena.
“Voor u tot de goden wordt toegelaten,” zegt de priester, “zult u het heilige poeder krijgen waarmee uw innerlijke ogen geopend worden voor de boodschap van de goden.” Hij bedankt de priesters, neemt het poeder aan en slikt dat door met wat water. Hij wordt binnengelaten in het hunebed en mag in de ingangspoort zitten. “Wacht hier tot de goden klaar zijn om u te ontvangen.” hoort hij en merkt dat de priesters zich in het hunebed verder voorbereiden en daar een kleed klaar leggen.
Hij begint zich nu wat vreemder te voelen. In golven beginnen gevoelens wat ongecontroleerd door hem heen te gaan. “Matsjoena, blijf u concentreren op de goden” hoort hij de priester zeggen.
Matsjoena probeert zich te concentreren op de goden en mompelt hun namen. Het kost hem moeite: zijn gedachten drijven af en hij voelt zich steeds slaperiger worden. “Kom maar binnen” hoort hij en de priesters helpen hem het hunebed binnen te komen en te gaan liggen op het kleed.
 

Man uit de steentijd (beeld in Hunebedcentrum Borger)

De vogelvlucht over het donkere en het lichte land

“Sluit je ogen, maar ga niet slapen!” hoort hij een priester zeggen. Hij voelt hoe ze hem zachtjes op het kleed drukken. Hij heeft zijn ogen dicht, maar ziet toch allerlei beelden alsof hij in een andere wereld is terechtgekomen. Het voelt of hij armen als vleugels heeft, donkere vleugels. Hij beweegt er wat mee en voelt een drang om te vliegen. Hij neemt een aanloopje om te vliegen, maar valt bijna. Daarna loopt hij eerst nog wat ongeduldig rond en vliegt alsnog weg, moeizaam, maar het gaat. Hij vliegt laag over een vreemd landschap dat gevoelsmatig toch niet helemaal onbekend voor hem is. Hij voelt hoe het donkere landschap waar hij overheen vliegt, in hem resoneert met zijn agressieve impulsen, maar ook met een gevoel van onveiligheid: ‘ik moet altijd op mijn hoede zijn, want iemand kan me ineens te na komen!’ Hij wil hier niet naar beneden komen om te landen, maar waar dan wel? Verderop ziet hij een smalle bergtop, een bergpiek eigenlijk met licht daarachter. Met veel moeite vliegt hij daar naar toe en hoe hoger hij komt hoe meer licht er is, maar hoe moeilijker het vliegen voor hem wordt. Hij moet al zijn innerlijke krachten gebruiken om naar de top te komen. Eindelijk is hij daar en landt er. Er is een groots uitzicht. Links het donkere landschap waar hij overheen gevlogen is en rechts een lichter landschap. Het donkere landschap met agressie en onveiligheid kwam hem bekend voor. Het lichte landschap minder. In dat land is er een gevoel van rechtvaardigheid, men gaat rechtvaardig met elkaar om. Agressie van mensen wordt afgestopt door op ze af te stappen en te overleggen. Het wordt niet aangewakkerd. Voor Matsjoena voelt het donkere land tegelijkertijd vertrouwd en wat onveilig voor hem aan, en niet aantrekkelijk. Het lichte land daagt hem meer uit, maar betekent harder werken om eerlijkheid en rechtvaardigheid te handhaven en te bevorderen. Dat laatste lijkt hem moeilijk, misschien wel te moeilijk. Wat moet hij doen? Op welk land moet hij zich als stamleider gaan richten?

De vogelvlucht over het land gaat verder
Weer voelt hij de drang om te gaan vliegen en voordat hij het weet,  vliegt hij alweer verder. Hij ziet dat zijn vleugels een stuk lichter zijn geworden. In het donkere land hoort hij iemand roepen: “we gaan je vermoorden! We zullen je wel krijgen!” Hij zwenkt naar het lichte land en hoort iemand zeggen “voor deze misdaad zul je boeten!” en ziet beelden van een plek waar recht gesproken wordt. Hij voelt tegelijkertijd hoe moeilijk het is om rechtvaardig te zijn.
Nu ziet hij alweer een vechtpartij in het donkere land: een vrouw die bedreigd wordt door een man met wie ze al veel te stellen heeft gehad. Hij voelt even een agressieve impuls om op de man in te slaan, maar hij beheerst zich. Het landschap verandert weer.
Opnieuw ziet hij het lichtende landschap en beseft dat hij nog veel moet doen voor hij in staat is om in rechtvaardigheid leiding te geven. Hij voelt dat hij daarbij hulp nodig heeft, zodat hij tot rechtvaardige beslissingen kan komen.
Hij ziet al vliegend een tweede bergtop, weer met licht erachter. Daar vliegt hij naar toe en hij merkt dat het minder zwaar vliegen is dan bij de eerste bergtop. Als hij boven is aangekomen en op de top staat, ziet hij weer het donkere land links en het lichtende land rechts. Maar dat land is opvallend veel lichter geworden. Daar ziet hij blije mensen die plezier hebben zonder elkaar te na te komen of met elkaar te vechten. Bij het donkere land zijn ook dingen veranderd. Hij ziet daar mensen die willen veranderen, die genoeg hebben van de agressie en onveiligheid.

De zegening van de goden
Zijn besluit is nu genomen, hij kiest voor het lichte land van vrede en rechtvaardigheid. Hoe moeilijk dat ook zal zijn als stamleider. Hij vliegt nu opnieuw over het lichte land, maar voelt dat hij als stamleider hier nog te zwak voor is. Hij heeft hulp nodig om dat vol te houden, realiseert hij zich. Toch vliegt hij verder naar een stralend licht aan de horizon.
Ineens voelt hij het stralende licht door hem heen gaan en niet zo’n beetje ook. Het is alsof hij in brand staat, zo sterk is het licht. Hij weet bijna niet meer waar hij het zoeken moet. De lichtstroom knettert naar zijn gevoel aan alle kanten door hem heen en zelfs weer uit hem.

Bijkomen van de vlucht
“Kom terug” hoort hij, “kom terug!” Terwijl hij helemaal opgevuld raakt met de energie van het stralende, maar felle licht, hoort hij de priesters en voelt hij, hoe hij op het kleed in het hunebed ligt. Het schemert voor zijn ogen en hij wil zich oprichten, maar hoort “rustig maar, even wachten, het is nog niet zover.” Hij slaat de ogen open en ziet door een schemerige gloed een priester en het hunebed waarin hij ligt. Hij voelt handen op zich en stemmen die hem tot rust manen.
“Vertel,” hoort hij dan de stem van de leidende priester, “vertel ons wat je hebt meegemaakt.” Hij moet zijn gedachten eerst weer op een rij krijgen en dan komt stukje bij beetje het verhaal van zijn visioen naar voren. De priesters gaan net zo lang door totdat het gehele verhaal met alle details verteld is want ze weten dat ieder detail betekenis kan hebben voor het stamhoofd.
“Nu is het tijd om naar buiten te gaan” zegt de priester, “vertel de mensen dat je een visioen gekregen hebt, vertel hen over het donkere en het lichte land en over het licht van de goden dat je hebt mogen ontvangen. Zolang je de stam leidt volgens het lichtende land, zal het licht van de goden bij je zijn. In dromen en op belangrijke momenten zullen de goden je helpen. Kom, vertel de mensen je visioen!”

Het visioen van de goden is gekomen!
Moeizaam kruipt hij door het gangetje van het hunebed naar buiten. Zijn ogen knipperen van het felle zonlicht. Hij herpakt zich, gaat rechtop staan en spreekt de mensen toe: “Mensen van mijn stam, het visioen van de goden is gekomen!” Gejuich klinkt op, want als een kandidaat stamhoofd een visioen in het hunebed van de priesters heeft gehad, is hij door de goden gezegend om echt het hoofd van de stam te worden. Hij vertelt in kleurrijke bewoordingen zijn ervaringen met de vlucht over het donkere en het lichte land. Dit verhaal maakt de mensen blij, want de goden hebben ervoor gekozen, dat ze een leider krijgen die gaat streven naar rechtvaardigheid.
Na zijn verhaal komen de vragen van de mensen over hoe groot zijn vleugels zijn geweest, hoe hoog hij kon vliegen of er veel ruzie was in het donkere land. Hij gaat op de vragen in, terwijl ze teruglopen naar het dorp voor het feestmaal ter ere van het nieuwe stamhoofd. Een stamhoofd die door de inwijding een ander mens is geworden, die bereid is te luisteren naar anderen, verantwoordelijkheden te dragen en niet overijld te werk zal gaan.  Iemand die voelt dat de goden contact met hem hebben, hem inspireren en hem zullen waarschuwen dat hij uit moet kijken om niet in de fout moet gaan.

 

Tekening van het hunebed nu (links) en met dekstenen en toegangsstenen (van informatiebord bij hunebed)

Het visioen in zijn latere leven
De inspiratie van de goden wordt belangrijk in zijn latere leven als hoofd van zijn stam. Soms komen zijn woeste karaktertrekken naar voren en zeggen de mensen dat je maar beter niet bij hem in de buurt moet komen. Toch beginnen dan bij hem de spirituele connecties met zijn goden actief te worden. Beelden van zijn inwijding dringen zich dan op in zijn gedachten. Ook komen er dan impulsen in hem om zich weer te bezinnen op wat hij eigenlijk wil en wat hij zich voorgenomen heeft bij zijn inwijding. De ‘goden’ werken dan als spirituele gidsen op hem in om hem te helpen op de koers van het ‘land van het licht’ te blijven.
Het hunebed met de priesters blijft in zijn gedachten een belangrijke plaats innemen en vervult hem steeds weer met ontzag. Het hogere heeft hier contact met de aardse mens, en dat overstijgt zijn aardse gezag als stamleider.

Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op deze website. Hier staat ook wat een aura-reading is.