13 Acute hulpverlening in de steentijd (D11, hunebed in het Evertsbos, Anderen, Drenthe)

Hunebed D11 is een groot hunebed met opstaande, steunende stenen en waar nog vier van de vijf dekstenen zijn aanwezig. Ook zijn er nog twee toegangsstenen te zien aan de zuidkant van het hunebed. Als ik me op de energie van het hunebed instel met mijn handen, voel ik dat een paar stenen nog energetisch aanvoelen. In het hunebed voel ik vaag energieplekken, drie stuks verdeeld over de middellijn van het hunebed. De kransstenen ontbreken en de bedekking die het hunebed ooit had, is niet aanwezig.

Hunebed D11 in het Evertsbos (Drenthe)

Een vrouw in paniek
Ik stel me in op een aura-reading en vraag me daarbij af of hier nog een bijzondere gebeurtenis uit het verleden van het hunebed is, die ik mag zien. Even later zie ik beelden verschijnen van de ingang van het hunebed waar een vrouw in paniek staat. Ze heet Tojamatsji, ‘zij die in wonderen gelooft’.
“Help”, riep ze, “ik heb hulp nodig. Mijn kind verkrampt helemaal van de pijn. Ik moet wat doen, maar ik weet niet wat!” Een priesteres doemde op in het beeld. “Ik hoor je roepen mijn kind, wat is er aan de hand?” De vrouw vertelde dat haar kind bij haar thuis speelde en rondkroop en dat ze hem ineens vond, verkrampt op de grond van de pijn met paniek in zijn ogen. “En ik weet niet wat ik moet doen!” roept ze uit, “help me, roep asjeblieft de hulp van de goden in. Ik heb een offer voor de goden met lekker eten meegenomen.” Ze gaf een goed gevulde pot (zie foto) aan de priesteres.

Pot gevonden bij opgraving in een hunebed (tentoongesteld in het Hunebedcentrum te Borger)

“Ik weet niet of ik je kan helpen, mijn kind, want de bedoelingen der goden ontgaan ons mensen. Ik merk dat het urgent is en ik roep meteen mijn helpsters.”


Hunebed D11 met twee stenen die de ingang markeren waar de vrouw stond toen het hunebed nog intact was

De trance-sessie
Ze zwaaide en riep naar twee vrouwen verderop in het veld die terugzwaaiden. “Ze komen eraan. Ik ga me vast instellen op een advies van de goden.” Ze pakte wat kruiden uit een potje opzij van het hunebed en stopte er wat van in haar mond. Ze kauwde en een tijdje op, nam een slok water en nam nog een paar kruiden. Ze vroeg de vrouw, die in angstige spanning stond te wachten, naar de naam van haar kind. “Jaborien” antwoordde de vrouw, “hij heeft het heel moeilijk, hij mag niet doodgaan, het is mijn enige kind!” “Vrouw” antwoordde de priesteres, “wij gaan ons best doen, maar het is aan de goden of je vraag verhoord wordt”. Ze overlegde met haar twee helpsters over de trance-sessie die ging komen, waar wie moest gaan zitten en hoe ze zich moesten instellen. Zelf ging ze in het midden op een energiepunt liggen met aan haar hoofd- en voeteinde een helpster die ook op een energieplek zaten. De helpsters creëerden daarna met hun gerichte aandacht en de energie van het hunebed een beschermende sfeer. Onder invloed van de kruiden trad de priesteres uit en werd daarbij energetisch gesteund door haar helpsters. Ze had de naam van het kind in gedachten: “Help  Jaborien, help Jaborien”, ging het door haar heen.

Contact met de goden
Ineens voelde ze dat ze contact had met de goden. Ze voelde en zag licht van boven toestromen in haar hoofd en kreeg beelden over het kind. “De krampen die hij heeft, komen uit zijn maaggebied” hoorde ze innerlijk. Maar daarna zag ze, hoe het kind wat in zijn mond stopte en daar ziek van werd, heel ziek. Het kind wist niet meer wat hij moest doen door de pijnlijke krampen. Toen zag ze dat hij een kruid van zijn moeder moest krijgen. Ze herkende dit kruid, het wekt braken op. Ze zag dat dan het krampen van het kind over ging in braken en dat het verkeerde eten eruit kwam. Bijna alles, want een klein beetje was al verder in zijn darmen terechtgekomen. Maar ze zag dat het braken nog even doorging en dat ook de rest van het verkeerde voedsel eruit kwam. Dan zag ze hoe het kind te drinken kreeg. Water met wat kruidensap erin om zijn darmen weer tot rust te brengen. Ze zag hoe het kind weer bijkwam en weer normaal begon te bewegen. “Nu” hoorde ze, “ga nu meteen aan de slag. Het kind heeft hulp nodig!” Sneller dan gebruikelijk kwam ze in haar lichaam terug en vertelde haar helpsters moeizaam, want de trancekruiden waren nog niet uitgewerkt, wat ze gezien had en welke kruiden nodig waren.

De behandeling
Ondersteund door haar helpsters kwam ze uit het hunebed en zei “Snel naar je kind toe, vrouw, de helpsters komen de kruiden brengen” Ze nam een slok water met kruiden erin om haar trance af te stoppen en liep even later nog wat moeizaam mee met de vrouw. Ze vertelde haar onderweg wat ze gezien had en de vrouw zei dat Jaborien (‘Spelen met God’) de neiging had, alles in zijn mond te stoppen en ze dat niet altijd in de gaten had. De priesteres bereidde de vrouw erop voor dat haar kind met de kruiden eerst nog meer zou gaan krampen en braken.
Thuis gekomen gaf de moeder haar zoontje de kruiden. Het jongetje kauwde en slikte moeizaam de kruiden door en even later begon het braken. De priesteres zag er op toe en verzachtte met de genezende uitstraling van haar handen, de krampen van het kind. Maar toch, het viel allemaal niet mee. Jaborien bleef braakneigingen houden ook al was zijn maag praktisch leeg. De priesteres gaf hem een slokje kruidenwater en even later kwam er weer een golfje uit zijn mond. Daarna gaf ze hem nog kleinere slokjes die hij binnenhield. Hij ontspande meer en zijn ademhaling werd weer rustiger.

Inkijkje in hunebed D11 waar de priesteres in trance ging

Gered door de goden
Dan, eindelijk, keek hij zijn moeder aan en lachte een heel klein beetje naar haar. “Hij leeft, hij leeft weer,“ riep de moeder uit en omhelsde haar kind. En tegen de priesteres en haar helpsters: “Ik dank jullie, ik ben zo dankbaar dat jullie mijn kind gered hebben” en ze omarmden hen. Ze wilde nog een pot met eten aan ze geven maar dat weigerde de priesteres. “Vrouw je hebt genoeg gegeven, wees de goden dankbaar, ze hebben een wonder verricht!”
De moeder moest nog een paar dagen voorzichtig aan doen met haar zoontje en al het oude eten weggooien waar hij mogelijk van gegeten had. Maar de volgende dag speelde hij alweer en nog een paar dagen later was het alsof er niets gebeurd was.

Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op deze website.

 

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *