01 Een blik in het verleden van een hunebed

Eindelijk hebben we aan het eind van een regenachtige dag in Nedersaksen, Duitsland, een hunebed gevonden, de Helmichsteine bij Wallenhorst. Eigenlijk vlak bij het hotel waar we overnachten. We waren er benieuwd naar, hoe deze hunebed ooit gebruikt is.

Figuur 1: Hunebed Helmichsteine

Aan rand van een woonwijkje op een uitgespaard grasveld, stonden de restanten van een hunebed van naar schatting 15 meter lang en ca. 2 meter breed. Ze bestond uit twee rijen dragende stenen met daar bovenop dekstenen. Althans zo was het vroeger (zie figuur 2), toen er ook nog een dekheuvel op het hunebed lag en er een duidelijke ingang was.

Figuur 2: Schematische voorstelling van het oorspronkelijke hunebed Helmichsteine 5500 jaar geleden

Bij het huidige hunebed waren de dekstenen deels scheefgezakt en ook de ingang in het midden (in het zuiden)  was niet meer duidelijk zichtbaar. Om het hunebed heen waren nog de restanten van de stenen omlijsting, waar tevens een haag geplant was.

 

De metafysische energie van de hunebed

Interessanter werd het voor mij toen ik me op de metafysische energie ging instellen. Op één plek, waar de zware deksteen nog redelijk op de dragende stenen lag, was deze energie nog enigszins aanwezig. Een beeld vanuit de hoogtijdagen gaf aan dat het hele hunebed toen in de energie baadde, inclusief de stenen omlijsting. De toenmalige mensen voelden die energie al op meters afstand en ze waren vol ontzag voor deze plek en zijn priesters want hier was de verbinding met de ‘goden’. In trance konden hun priesters contact leggen met de ‘goden’, de lichtende geesten die ze als hun goden beschouwden. Hier konden ze hun vragen stellen aan de ‘goden’.

 

Vraag voor de goden

Mezelf instellend op een belangrijke gebeurtenis uit het verleden begon ik beelden te krijgen en ‘zag’ ik hoe de stam, die daar ooit (circa 5000 jaar geleden) woonde een groot probleem had: een sterk buurvolk pakte af en toe stukken land van hen af. Om tegen dat volk ten strijde te trekken was kansloos en zou te grote negatieve repercussies geven.

De vraag aan de priesters van het hunebed was, wat ze hieraan konden doen. Daartoe werd een trancesessie georganiseerd. Stamleden kwamen voor het hunebed bijeen om hiervoor de zegen van de goden af te smeken. Kruiden werden daarbij gebrand. De priester die in trance zou gaan hoopte dat er een goede oplossing zou komen, want zelf wist hij ook niet wat aan het probleem te doen was. Hieronder volgt ene impressie van de gebeurtenissen.

 

Voorbereiding op de trancesessie

Om zich op de trancesessie voor te bereiden gaat de trancepriester op bepaalde kruiden kauwen. Hij weet dat hij er misselijk van zou worden, maar ze zijn nodig om in trance te komen. Als de kruiden gaan doorwerken en hij in trance komt, wordt hij het hunebed ingebracht. Liggend begint door de sterke energie van het hunebed zijn trance zich te verdiepen. Andere priesters zijn bij hem om nog meer de energie te focussen zodat zich een zuil van omhooggaande energie vormt, door de bovenkant van de hunebed heen.

De priester die in trance is, maakt zich los uit zijn fysieke lijf en gaat met zijn geestelijk lichaam omhoog in de energiezuil terwijl de gedachte aan zijn volk en het probleem hem helder voor de geest staat. Hij wil heel graag dat er een oplossing komt en stelt zich daar helemaal voor open. Het kost hem wel moeite in uitgetreden toestand bewust te blijven en niet in slaap te vallen.

 

Het contact met de ‘goden’

Dan beginnen lichtlijnen van boven hem, contact te maken met zijn geestelijk lichaam maar hij merkt het nog nauwelijks. Door lichtende geesten uit het hiernamaals (ook wel spirituele gidsen of engelen genoemd) wordt zijn kruinchakra geactiveerd en komt een lichtstroom van boven op gang, wat hij voelt. “De goden horen me!” gaat er door hem heen. Dan verschijnen er beelden voor zijn geestesoog. Hij ziet hoe met takken een afscheiding gevlochten wordt aan de grens van het land van zijn volk met dat van het buurvolk. Op bepaalde plaatsen ziet hij openingen in de omheining met wachtposten. Hij ziet ook hoe zijn volk zich oefent in gemeenschappelijke actie voor de verdediging tegen vijanden en voor het schoonmaken van het land ten behoeve van bebouwing en landbouw. Hij ziet ook hoe met de stamleden overlegbijeenkomsten zijn, waarin ze nagaan hoe bepaalde taken het beste aangepakt kunnen worden. En dat aan de goden voortaan niet via offers eer mag worden gegeven maar door gedachten en gezangen die op hen gericht moeten worden. Nog meer specifieke aanwijzingen komen naar voren. Bijvoorbeeld hoe in stappen de problematiek aan te pakken.

 

Terug naar het fysieke

Het lukt de priester om langzaam en in vol bewustzijn weer terug te komen in zijn lichaam, nog steeds geholpen door de lichtende ‘goden’ die hem de aanpak voor de problematiek getoond hebben. Nog half in trance komt hij weer bij in zijn lichaam en probeert zijn verhaal te vertellen. Dat duurt even want af en toe krijgt de trance weer de overhand. Maar de begeleidende priesters hebben hier ervaring mee en weten de trancepriester steeds weer terug te krijgen naar vol bewustzijn. Die hoort ook steeds beter de gezangen van buiten  de hunebed en de vragen van de begeleidende priesters. Het wordt voor deze priesters een lang verhaal en keer op keer moet de trancepriester delen toelichten of nog eens vertellen.

Dan gaan enkele begeleidende priesters naar buiten om de komst van de trancepriester aan te kondigen. De gezangen buiten veranderen en worden gericht op de komst van de trancepriester. Ondersteund door twee begeleidende priesters komt hij uit het hunebed (oftewel een ‘bestrino’: plaats van kracht en inzicht, waar de goden mensen benaderen en de mensen om de zegen van de goden smeken.)

 

Boodschap aan het volk

De trancepriester is nu zover bijgekomen dat hij het verzamelde volk kan toespreken. Hij vertelt dat het de goden behaagt had het volk te zegenen bij de aanpak van de gebiedsproblematiek. Dat het volk uitverkoren/gezegend was door de goden en dat ze hen zouden bijstaan met de problematiek. Dat de krachten van het volk verenigd moeten worden, pas dan is er voldoende kracht om vreemde invloeden te kunnen weerstaan en het volk krachtig te maken voor de toekomst want er moeten grote werken tot stand worden gebracht, zoals de gemeenschappelijke aanpak van een omheining bij een grensrivier. En zo gaat de priester verder en legde stap voor stap uit waar de goden het volk toe opriepen.

 

Naar een gezamenlijke aanpak

Het idee van een gezamenlijke aanpak spreekt een aantal sleutelfiguren in de stam aan. Ze realiseren zich dat ze dan veel krachtiger en minder verdeeld zouden zijn dan nu het geval is. Toch zijn er in de volgende dagen nog lange besprekingen en toelichtingen op de te volgen aanpak nodig. Uiteindelijk komt er een gezamenlijke actie voor de meest nijpende problemen. Dat blijkt ook het zelfbewustzijn van de mensen te versterken die vertrouwen krijgen in hun nieuwe aanpak en hun eigen kracht.

In de tijden die daarna komen zijn er nog meer raadplegingen van de goden nodig om de plannen verder uit te werken. De effecten beginnen door te werken in een beter beheer van het gebied en het ontstaan van nieuwe gewoontes voor samenwerking en overleg. Later worden buurvolken hier zelfs mee geholpen waardoor ook een samenwerking met hen op gang komt.

 

Later verval

Niet altijd werkte een raadpleging van de goden zo goed uit. Zeker toen het volk van de hunebedbouwers verdreven werd en een ander wat meer agressief volk daarvoor in de plaats kwam. Als een trancepriester vervuld was van agressieve gedachten, werden geesten met een agressieve instelling aangetrokken (geen geesten van het licht!) die opriepen tot strijd en agressief gedrag. Wat weer tot oorlog kon leiden. Bij sommige hunebedden kwamen er later ook nog offers, mensenoffers, aan te pas. Na een periode van constructiviteit, groei en bloei trad hier en daar verval op.

 

Meer informatie

Extra informatie over opgravingen bij de Helmichsteine is hier te vinden.

Dit artikel is ook gepubliceerd in de rubriek ‘Mijnhunebed‘ van het Hunebedcentrum te Borger. Hier is veel informatie te vinden over de hunebedden en de toenmalige leefomstandigheden van de hunebeddenbouwers.

► Vorig blogbericht: Avondstilte helderziend bekeken