Het fascineerde me al een tijdje wat er toch was met de trechterbekers die bij opgravingen in de hunebedden gevonden werden. In hunebed D26 (zie figuur 1) in Drenthe bij Drouwen werden maar liefst 160 trechterbekers of de restanten daarvan gevonden.

Figuur 1: Opgravingen bij hunebed D26 bij Drouwen

Pierjasi en gastblogger Thirza

Ik las laatst de uitspraak “Als we erg vergeestelijkt worden, verliezen wij de wereld” van Inayat Kahn, de oprichter van de internationale soefi orde. Dat deed me denken aan een aura-reading van  een kloosterleven die ik enkele maanden geleden heb gegeven.

Figuur: Afbeelding van een nonnenklooster (Schlehdorf)

De readee (degene die een aura-reading krijgt) was een jonge vrouw, die ik al eerder readingen had gegeven.

De verschillende hunebedden bij Osnabrück die ik gezien heb, leken energetisch op elkaar, hoewel de graad van verstoring behoorlijk uiteenliep. Vaak waren de dekstenen van hun plaats verschoven. De centrale energiepunten binnenin de hunebedden waren meestal nog wel te voelen. Maar zijn er ook helende hunebedden?

Er was bij de hunebedden ook een onopgelost raadsel. Veel hunebedden hadden meer dan één energiepunt. Een plek waar de energie extra geconcentreerd naar boven kwam. Bij de mannen- en vrouwenhunebed van Oestringer Steine (figuur 1) was het meest linkse punt gericht op de trance-ervaring waarbij de priesters of priesteressen uittraden om met hun ‘goden’ contact te maken. De energiepunten rechts daarvan hadden een andere functie.

Soms staan er een paar hunebedden dicht bij elkaar. Waarom is dat eigenlijk? Is één hunebed niet genoeg?  

Hoe werden hunebedden eigenlijk gebouwd? Waren de hunebeddenbouwers soms reuzen om dat voor elkaar te krijgen (figuur 1)?

Figuur 1: Werden hunebedden door reuzen gebouwd? (Ets van Gerrit van Goedesbergh uit 1660)

Eindelijk hebben we aan het eind van een regenachtige dag in Nedersaksen, Duitsland, een hunebed gevonden, de Helmichsteine bij Wallenhorst. Eigenlijk vlak bij het hotel waar we overnachten. We waren er benieuwd naar, hoe deze hunebed ooit gebruikt is.

Figuur 1: Hunebed Helmichsteine

Een tijd geleden liep ik ‘s avonds met een goede vriendin door de duinen. Het was laat geworden, zodat de zon al onder ging voordat we terug waren bij de ingang van het duingebied. Het was wonderlijk hoe stil het werd toen de zon onderging: de avondstilte. Door er helderziend naar te kijken kreeg die een extra dimensie.

Figuur: Het vallen van de avond in de duinen