07 De draaiing van de aarde: centrum van de piramide

Heb je wel eens geprobeerd aan te voelen waar het noorden ligt? Sommige mensen zijn daar heel goed in en ook dieren zoals trekvogels.  Maar wist je dat je daar ook een metafysisch orgaan voor hebt? Dit hoofdstuk kun je gebruiken om dat vermogen in je te ontdekken.

In de afmetingen van de Grote Piramide is op een wonderlijke manier veel informatie over de aarde terug te vinden. Informatie die pas de afgelopen eeuwen beschikbaar is gekomen in onze huidige maatschappij. Zo leveren metingen aan het grondvlak verbazingwekkende gegevens op over de aarde. De cirkel die past om het grondoppervlak wordt de jaarcirkel genoemd en bedraagt 365.242 inch. Een jaar kent 365 dagen maar dit is niet precies, eens in de vier jaar hebben we een schrikkeljaar en eens in de zoveel tijd hebben we een schrikkelseconde. Zo komen we op een jaar uit dat in principe bestaat uit 365,242 dagen! De hoogte van de piramide is 5.183 inch en dat is 1 miljardste deel van de afstand aarde – zon.

Maar ongezien in de piramide, want op metafysisch niveau, is nog een groot geheim verborgen: een metafysische gyroscoop die de draaiing van de aarde representeert. Het is geen statische configuratie maar door persoonlijke afstemming kan daadwerkelijk de draaiing van de aarde ervaren worden. Dat niet alleen, maar ook het magnetisch veld, de relatie met de Maan en de zon en de inbedding in het melkwegstelsel kunnen ervaren worden. Bij de volgende fase van de inwijding maakt de inwijdingskandidaat hier kennis mee.

Figuur 7.1 Gyroscoop

De astrale gyroscoop
Na de confrontatie met de uitdagingen van de vier windrichtingen loopt Jezus de treden af van de rand van het binnenplein van de piramide en loopt langzaam naar het centrale gedeelte van het plein. Vagelijk worden de contouren zichtbaar van een enorm bouwsel. Een bol die lijkt op een gyroscoop (zie figuur 7.1) en de draaiende aarde representeert. Hij gaat ervoor staan en stelt zich daarop in. Hij voelt dat hij de aarde waarop hij leeft, zal moeten doorgronden en meer dan dat zelfs, want de aarde is niet een geïsoleerd iets maar beweegt zich in de ruimte en is daarin ingebed.

De draaiing van de aarde bij de evenaar en een pool
Hij stelt zich erop in en voelt dat hij zich in de bol moet richten op de aarde. Met zijn droomlichaam situeert hij zich in het centrum van de bol waar hij de draaiing van de aarde ervaart.  Sterk voelt hij bij de evenaar de wervelingen, die dat in hem teweeg brengt. Dan situeert hij zich ‘staande’ op de bol bij de evenaar waar het weer ‘gewoon’ aanvoelt. Dan beweegt hij zich over de bol en voelt de wervelingen weer totdat hij op de pool aangekomen een heel stabiele toestand ervaart.

Het magnetisme van de aarde
Zich weer instellend op de aarde voelt hij de magnetische Noordpool en hoe deze doorverbonden is met de magnetische Zuidpool. Hij voelt midden in zijn voorhoofd het waarnemingsorgaan voor magnetisme ‘trekken’. Met dit orgaan kan hij het noorden peilen. Hij stelt zich in op een gebied diep in de aarde, op de magnetische as, en voelt aldaar de verschillende elementen die krachtig bijdragen aan het magnetisme. Hij voelt ook, als hij zich daarin verplaatst, het krachtige veld dat dit genereert. Dan gaat hij terug naar de magnetische Noordpool op de bol waar hij voelt hoe sterk de inkomende krachtlijnen zijn. Die dragen ook weer bij aan de stabiliteit van deze planeet.

Dan verplaatst hij zich een eind boven de magnetische Noordpool en ervaart hoe de krachtlijnen een omhullend veld om de aarde heen vormen. Een veld dat bescherming biedt voor storingen van buiten. Deeltjes van de zon worden hier opgevangen en naar de polen getransporteerd (en kunnen het verschijnsel van het Noorderlicht geven). Hij voelt de hele omhulling en ervaart dat deze het aardse leven beschermt.

Dan voelt hij de impuls om verder omhoog te gaan in de dampkring  en ervaart dan nog een tweede omhulling. Deze omhulling beschermt tegen te intensieve straling. Deze omhulling maakt dat leven op aarde mogelijk is want anders zou het leven door deze straling beschadigd worden. Deze omhulling geeft het leven op aarde rust zodat het kan gedijen. De dampkring is hier heel ijl maar voldoende om schadelijke straling af te remmen.

De band tussen aarde en Maan
Dan voelt hij de energie van de Maan aan hem trekken en hij gaat nog hoger naar een balanspunt tussen aarde en Maan. Maan en aarde hebben een energetische band met elkaar. De getijden op de aarde zijn onder andere het gevolg van de zwaartekrachtwerking. Maar ook is er een metafysische energetische band waardoor ze stabiele metgezellen van elkaar zijn. De Maan lijkt als de oermoeder van het leven binnen dit zonnestelsel haar kind, de aarde, energie te geven. Metafysische energie wat de harmonie van het metafysische energielichaam van de aarde ondersteunt. De band voelt stevig én energetisch flexibel aan. Naast getijden beïnvloedt de Maan ook het plantenleven, het dierenleven en het leven van de mens op aarde. (Sommige mensen zijn daar bijzonder gevoelig voor.)

De band tussen aarde en zon
De beelden vervagen en hij voelt zich nu aangetrokken tot der zon. Ook tussen zon en aarde loopt is er, naast een zwaartekrachtwerking, een metafysische band waarin Jezus zich situeert met zijn droomlichaam. Hij ervaart de leven gevende krachten van de zon die het leven op aarde mogelijk maken en doen gedijen. De zon heeft met zijn uitstralende krachten een mannelijke polariteit, de aarde is meer ontvangend en heeft een vrouwelijke polariteit: moeder Aarde. De aard van de zonne-energie verandert al naar gelang de posities van de zon en de aarde veranderen ten opzichte van elkaar. De band is geen toevallige, het is voelbaar dat het de bedoeling is dat ze samen zijn.

Vervolgens oriënteert Jezus zich verder op de zon en situeert zich in het centrum daarvan, te midden van de heftige processen die daar plaatsvinden. Hij ervaart hoe de planeten van het zonnestelsel met metafysische banden aan de zon vastzitten en dat de zon zich met een enorme snelheid door het heelal beweegt. De positie van de zon in dit grotere geheel (van de melkweg) bepaalt de metafysische kwaliteiten die hij uitstraalt. In sommige tijdperken kan dat tot verkoeling op aarde leiden) of juist tot extra opwarming.

Het melkwegstelsel in het heelal en de Albron
Zijn focus gaat nu naar het centrum van het gehele melkwegstelsel en de enorme krachten die daar werken. Hij ervaart dit als een enorm rad van tijd, waar de spiralen van dit stelsel tal van werelden bevatten met hun eigen ontwikkeling. De draaiing van het melkwegstelsel creëert in al deze werelden verschillende perioden waarin bepaalde invloeden een rol spelen.

Jezus verplaatst zich nog verder in het heelal naar een stralend gebied waar tal van melkwegstelsels metafysisch energetisch met elkaar verbonden zijn. Ze lijken vanuit dit gebied extra impulsen te krijgen die de aard van de werking van deze stelsels beïnvloeden.

Nog verder gaat hij tot waar de Albron actief is met de creatie van dit heelal. Een stroom van creatie gaat voortdurend van de Albron uit. En zo ervaart hij dat sommige sterren pas later tot ontwikkeling zullen komen.

Daarna krijgt hij de ervaring van de Albron, met de stilte en de leegte daar en toch ook weer de volheid, maar vooral de merkwaardige rust die erin besloten liggen.

Terugblik op het orgaan voor magnetisme
Tijdens deze fase van de inwijding wordt een metafysische orgaan manifest in het voorhoofd. Een orgaan om magnetisme waar te nemen. Het centrum van dit orgaan bevindt zich midden op ons voorhoofd. Het beeld dat ik ervan kreeg was van een koperkleurige band die midden over ons voorhoofd van links naar rechts loopt. Als je je daar bewust van bent, kun je zelf voelen waar het noorden is door langzaam in het rond te draaien. Daar waar het midden op het voorhoofd gaat ‘trekken’ is de richting van het noorden. Bewustzijn van deze band kreeg ik door me af te stemmen op het in dit hoofdstuk beschreven deel van de inwijdingsweg. Toen ik eenmaal dit gevoel voor dit orgaan te pakken had, kon ik op allerlei plekken het noorden bepalen. Nadat dit vermogen geactiveerd was, merkte ik wel dat ik dit  regelmatig moest gebruiken, anders vervaagden de indrukken ervan.

Terugblik op de magnetische omhullingen van de aarde
Doordat de aarde een magnetisch veld heeft, liggen er stralingsgordels om de planeet. Wetenschappers noemen die de Van Allen-gordels naar de ontdekker, James Van Allen.

Van Allen stralingsgordels rondom de aarde (bron: Wikipedia)

Het zijn gebieden waar veel elektrisch geladen deeltjes voorkomen. De deeltjes in de buitenste Van Allen-gordel zijn afkomstig van de zonnewind, de deeltjes in de binnenste gordel(s) zijn afkomstig van kosmische straling.[1]

Terugblik op ons zonnestelsel en de plaats ervan in het heelal
Het zonnestelsel vliegt met een enorme snelheid door het heelal, wetenschappers hebben 220 km per seconde gemeten. Ze bevindt zich in de buitenrand van het melkwegstelsel. Een draaiende verzameling van honderd miljard sterren in een (bijna) plat vlak.  De zon doet er 250 miljoen jaar over om een keer rond te draaien in het melkwegstelsel. Op een heldere nacht is het melkwegstelsel goed te zien aan de hemel als een licht band vol met sterren.
 Dit stelsel vormt samen met andere melkwegstelsels nog een ‘Lokale Groep’ wat weer onderdeel is van verzamelingen van honderden melkwegstelsels. Die zijn weer onderdeel van het Virgo supercluster.

► Volgende hoofdstuk: 8 Bovenop en in de piramide: krachten van de aarde

► Vorige hoofdstuk: 6 Boten bij de piramide: de vier richtingen op aarde
 
Bronnen:
Omtrek piramides: http://www.krachtplaatsen.nl/wereld-krachtplaatsen/178_the-giza-plateau-egypte.html

Info omtrek aarde:
http://plazilla.com/page/4295177933/de-grote-piramide-geometrische-precisie

Info draaiing Melkwegstelsel
https://www.ikhebeenvraag.be/vraag/9226/heeft-de-zon-ook-een-baan-En-zo-ja-beweegt-dit-punt-dan-ook-weer-ergens-rond-waar-stop-het-dan

Plaatje Van Allen gordels: https://nl.wikipedia.orgwikiVanallengordels